سلام،من خانمی هستم ۲۳ساله وانصرافی رشته حقوقم،در واقع انصراف دادم که برای یه رشته دیگه توی یه دانشگاه معتبر دیگه تحصیل کنم،یک سال وخورده ای هست ازدواج کردم وهمسرم وقتی امد خواستگاریم سربازی نرفته بودودیپلم بود اما قول داد سربازی بره وادامه تحصیل بده،ومنم چون ملاک های مهم تری را برای ازدواج داشتم وملاک هام را توی اون میدیدم ازدواج کردیم،خیلی سریع بعد از عقد دفترچه اعزامشو فرستاد ووبه مدت یک ماه ازهم جداشدیم ورفت اموزشی سربازی،ما قبل از عقد خانه رهن کرده بودیم وبا پول وام ازدواج ومقداری که خودمون روش گذاشته بودیم ماشین خریده بودیم وبعد از برگشت همسرم خانه انتظار مارا میکشید،یه خونه تقریبا نقلی اما دل باز وبا صفا ونور گیر،تصمیم گرفتیم حسابی خانه را تمیز کنیم از شستن پرده ها بگیر وکابینت وکمد تا نرسیدن بودجمون برای رنگ امیزی ودست به کار شدن دوتامون ،از انجایی که خونه نقلی بود یک هفته ای شبی یکی دوساعت تا کامل شدن رنگامیزی خانه طول کشید،رنگامیز اقای همسر بود ومنم ناظر.روزای خوب وبد پشت سر هم گذشت،اینقدر برای خانه زحمت کشیدیم که به هم میگفتیم تا پنج،شش سال بشینیم که بعد از ان مستقیم بریم خانه واز خدا میخواستیم تا خانه نگرفتیم ار جامون بلند نشیم،اما ظاهرا اینجوری نبود،شش ماه بعد متوجه همسایه معتادی شدیم که سرو صداهاش خواب وبیداری نزاشته بود.تصمیم گرفتیم دنبال خانه بگردیم اما انگارخدا خیلی زود تر صدای دلمون را شنیده بودوبا پیشنهاد مادرم تصمیم گرفتیم هرچه پول داریم بزاریم وخانه بخریم از پرسه سختش نگم براتون اما،چه شبایی که بیدار می موندم ودعا میکردم ماشین فروش بره چک مردم پاس کنیم،خانه رهن بره پول مردم بدیم اما خدا هوانونو داشت وبالاخره صاحب خانه شدیم
سربازی همسرم خیلی سخت بود گاهی شب ها تنها میخوابیدم،گاهی دوستام میامدن پیشم واز همه بیش تر ندیدن همسرم ودیدن خستگی هاش اما هردو پاش وایسادیم،وحالا چهار ماه دیگه مونده تاتموم شدن خدمت همسرم،اون برای قدم دوم قولش نقشه میکشه یعنی دانشگاه ومن دارم خودمو برای کنکور اماده میکنم،هر دو گاهی خیلی خسته ایم اما نمی زاریم این خستگی به روحمون سرایت کنه،ما امیدمون به خدا وبه روزهایی شیرین بعد از تلاش هامون هست.
