من بچه ام ۹ ماهشه
میخوام دوباره باردار بشم
دوست دارم بچه هام پله کانی باشن
اینقدر ذوق دارم که خدا میدونه
حالا فکر نکنین بارداریم راحت بودا
تا ماه ۵ ویار شدید داشتم
اما اون چیزی که باعث میشه زندگی شیرینی داشته باشم
ارامش خودمه😌 البته تعریف از خود نباشه😂
من مسائل رو سخت نمیگیرم
ادم اگه روی خودش کار نکرده باشه
حوصله بچه ۲ ام رو نداره
اولی رو هم نداره
حتی حوصله شوهرش رو هم نداره.به نظر من تعداد بچه ها مهم نیست.مهم اینکه من در موقعیت های مختلف چه واکنشی نشون میدم.
و یه نکته بسیار مهم تحقیق و مطالعه است
من هر کاری میخوام بکنم قبلش در موردش مطالعه میکنم برای همین از هیچ کاریم پشیمون نمیشم و بعد هم نتیجه رو میسپارم دست خالق خودم
تا هرجور او دوست داره و میدونه به صلاحمه رخ بده
بچه ها اسی پرسید کیا از اوردن بچه دوم پشیمون شدن و چرا . نگفت بقیه هم بیان نظر بدن که دومی رو اوردیم راضی هستیم و ....
بچه ام با اینکه ۹ ماهشه
وقتی تو خونه تنهاست همش جیغ میزنه
اما وقتی پسر عموش یا پسر بچه ی همسایه مون (هر دو سه ماه بزرگتر اند) میاند خونمون
اصلا جیغ نمیزنه و میره باهاشون بازی میکنه
برای تربیت فرزند ، اجتماعی شدن فرزندان تون،مهارت های رفتاری شان
تک فرزندی واقعا آفته
اما اگه تعداد شون زیاد و با فاصله سنی کم باشه ؛ مهارت های رفتاری و اجتماعی شون بالا میره..
من خیلی در این زمینه مطالعه داشتم
حتی بین دو تا دختر بچه ، ازمایش میدانی هم داشتم
از نظر علم روانشناسی تربیت بچه با فاصله سنی کم ، خیلی راحت تره..
چون هر دو فرزند هم دوره اند و تدابیر تربیتی یکسانی دارند
مثلا اگه فاصله سنی دو دختر شما ۳ سال باشه
هر دو در سن ناز کردن هستند
اونوقت یه گیره این دختر میزنه به سرش. یکی هم اون
و هی از همدیگه تعریف میکنند
با هم ، بازی های مربوط به سنشون رو میکنند و اعتماد به نفس همدیگه رو بالا میبرند و از طرفی روحیات اونها تضاد نداره و به اجتماعی شدن یکدیگر کمک میکنند.
حالا اگه فاصله زیاد باشه مادر مجبوره با هر کدام بازی جدا و تدابیر متفاوتی داشته باشه
الان یه نفر کلی پول میده تا بچه اش رو مدرسه ای ثبت نام کنه که این مهارت ها را به بچه یاد بده
در صورتی که اگر اون مدرسه رفت و خواهر و برادر نداشت لووووس میشه و مغرور.
بچه ها برای ورود به اجتماع در اینده نیاز به اجتماعی شدن دارند و ما با تک فرزندی این مهارت رو ازشون دریغ میکنیم و فقط به فکر راحتی خودمونیم
بیاد یزره از خودخواهی ها مون کم کنیم😉😁😂
چه عالی
دقیقا مث خودم من الان بچم ۸ماهشه،ودومی و خداخواسته ۴ماهه باردارم.
من وباباش خوشحالیم،دارم سعی میکنم برای آینده والانم خودم قوی تر کنم
بچه یکی دوتاش بدل نمیشینه.ما طالب یه دورهمی بانشاطیم
باقیات وصالحات❤
ان شاء الله قسمت همه ما فرزندان صالح وسالم
وااای عزیزم خدا حفظشون کنه.
بچه ها منم با هم دعوا میکنن ولی خیلی در کنار هم رشد داشتند.دعواهای کودکانه باعث رشدشان میشه.با استفاده از کانالهای مشاوره کودک خیلی خوب میشه مدیریت کرد و دعواها رو تبدیل کرد به چالشهایی که باعث میشه بچه ها یاد بگیرند چطور با هم تعامل کنند و به وحدت نظر برسند.
این وسط مادر هم نسبت به خیلی ها که از بچه داشتن بد میگن و تشویق به بچه نداشتن میکنند،تجربه های خوب زیادی بدست نیاره که حتی در تعاملات اجتماعی اثر خویش رو نشون میده.
من خودم قدرت نه گفتن نداشتم ولی گویا بچه داری برای من دانشگاهی بود که میتونم در آن خیلی چیزها رو یاد بگیرم،تمرین کنم و رشد کنم.وقتی بچه ها خواهر و برادر وهم بازی در خانه داشته باشن و حتی گاهی با هم دعوا کنند یه حسن خوبی داره،اینکه تحت نظر والدین هستند اما وقتی فرزند من به مدرسه می ره یا جایی که من حضور ندارم،به خصوص اگر بچه ها تجربه در منزل نداشته باشن،کار سخت تره.گاهی در گیری مادرها پیش میاد.جالبه در منزل میشه بچه ها رو به صلح و راهکار درست دعوت کرد اما بچه ای که در مدرسه یا کوچه با فرزند ما دعوا کرده را نمیتوان به راحتی داخل خانه مدیریت کرد.اینها از خوبیهای چند فرزند داشتنه که خیلیها بهش توجه ندارن.تازه خونه ای که توش بچه هست روح داره،برکت داره و خیلی خوبیهای دیگه.
وجود بچه ها مطمئن باش باعث رشد شما،شوهرتان و حتی فرزندتون میشه به شرطی که مثل خیلیها یه گوشه ننشینید و همش غر نزنید بلکه دنبال راهکارهای روانشناسی و حتی اقتصادی باشید.که مطمئنم میتونی موفق باشی و به همراه فرزندانمان کلی رشد کنید و تجربه به دست بیارید.
