خانومای تک فرزند و چند فرزند میشه بیاین

اینجوری فک نکن که بچه اام ازهم خاطره ندارن ،خودتو محدود نکن درضمم قرار هم نیست همه چی تو عالیترین حالت خودش باشه اگه منتطراینی که همه جی عالی بشه هیچوقت این سرایط جور نمیشه ،اگه فک نیکتی حداقل شرلیط رو داری واماده ی ازخود گذشتگی دوباره داری معطل نکن

منم مث شما دو دل بودم.شرایط مالیمون بد نیست ولی شوهرم اصن تو بچه داری و کارهای خونه سر بچه اول همراهم نبود.باخودم گفتم دیگه بچه نمیارم.

اما سه ساله شد نظرم عوض شد.فقط بخاطر تنهایی پسرم.باردار شدم و الان ی دختر دو ماهه دارم.پسرمم چهار سالش تازه تموم شده.

شرایطم سخته.شوهرمم اصن کمکی بهم نمیکنه و جفت بچها رو من نگه میدارم بعلاوه کارهای خونه.

پسرم ولی کلن اخلاقش عوض شد.انگار با اومدن دخترم خیلی بزرگتر شد!تمام کارهایی ک من براش انجام میدادم حالا یاد گرفته و تنهایی انجام میده.خواهرشم دوست داره ولی

چون من و اون خیلی باهم بودیم حالا ک دخترم اومده وقت باهم بودنمون کم شده و این ناراحتش میکنه؛مدام ازم میپرسه منو بیشتر دوستداری.با اینکه هربار بهش میگم از همه دنیا بیشتر.فقط نگاهم به ماههای بعده که دخترم بزرگتر بشه وهمبازی پسرم بشه

گاهی اوقات فکر میکنم کاش صبر میکردم پسرم لاقل هفت هشت ساله میشد بعد یکی دیگه باردار میشدم.

چون گاهی وقتها واقعن دلم براش میسوزه.وقت غذا خوردن نمیتونه خوب قاشق دستش بگیره...یا نمیتونم زیاد باهاش بازی کنم.یا بچه خوابه باید ساکت باشه یکم.هرشب وقت نمیکنم براش کتاب بخونم و کنازش باشم تا خوابش ببره...

اگ شما میخای باردار بشی قبلش حتمن ب یچتون یاد بدید چطوز غذا و قاشق دست بگیره.یا دسشویی رفتن ک چطور بره. اینجوری ک یکم مستقل تر بشه هر دوتا تون راحت ترید