میدانی؟ گاهی هستم....اما نیستم! گاهی نگاه می کنم....اما نمی بینم! گاهی در میان ازدحام....حرف ها رو می شنوم....اما مغز فرمان نمیدهد... و برداشتی نمی کنم از اصوات! گاهی فقط یک صدا می شنوم...گاهی حضوری را حس میکنم... حضوری غیر ملموس. به بی وزنی و شتاب دچارم....اما غیر این دوست ندارم! من...... زآن خودم........چنان که هستم......هستم
خدای من ، همه مردم شکر نعمت های تو را می کنند، اما من شکر بودنت ، خدایا تو نعمت منی .خدا جون بابت همه چیز ممنونم