سلام به همه
من عاشق دختر بودم و هستم بچه اولم دختر شد و الان یک سال و ۵ ماهشه و به شدت دلبر و خواستنیه و عشق میکنیم باهاش. ناخواسته باردار شدم و ۱۸ هفتمه و دیروز فهمیدم بچه پسره
و اینم بگم ۵ تا برادر شوهر دارم و ۱۰ تا نوه که هر ۱۰ تا دخترن. و خانواده همسرر در حسرت یه پسر بودن و نسلشون داشت منقرض میشد و به طور ژنتیکی دکتر رفته بودن و ازمایش ها نشون میداد این ها نمیتونن در حالت عادی پسر دار شن.
ولی در کمال ناباوری من پسر دار شدم. جشن و شادمانیه بین مادر شوهر و خواهر شوهرا و پدر شوهر.
ولی من اصلا خوشحال نیستم. از اول اصلا بچه پسر دوست نداشتم. حتی دو دقیقه بغل میکردم نمیتونستم تحمل کنم.
هیچ حسی بهش ندارم فقط دلم واسش میسوزه همین.
این حرفارو نزدم تا بگین خیلی ها در حسرت مادر شونن. خدارو شکر کن سالمه و از این حرفا. خودم میدوننم ناشکریه ولی دست خودم نیست.
پسر دارا بیاین از تجربه هاتون بگین.
امیدوارم خدا مهرش رو بده بهم.
