اول بگم تنها جایی که میتونم حرف دلمو بزنم بدون اینکه کسی بخواد سرزنشم کنه یا نصیحت اینجاس
چون کسی نیست که بشناستت بخوای عابرو داری کنی
یا خانوادت نیستن که بخوان احساسی نگاه بکنن و حرف خودشونو اثبات
من تو تاپیکای قبلم که در مورد بابام و مشکلاتش با زنش بود توضیح دادم کمو بیش ولی خلاصه بگم ببخشید طولانی میشه
من ۱۵سالم بود مامانم فوت کرد بچه اخرم هستم برادرم ندارم
۵سال گذشت بابام ازدواج کرد احترام خواهر بزرگمو داشت اون ازدواج کرد بابامم ازدواج کرد
اولاش خوب بود ماهم سعی میکردیم بسازیم باهاش میگفتم بلخره با یه آرزویی اومده تو این خونه حتی کارای خونم نصف نصف بود که فشار نیاد بهش
یه مدت گشت یواش یواش شروع شد که من بچه میخوام بعد گفت فلان مغازه رو بزن به اسم من من پشتوانه داشته باشم(اون مغازه مال مامانم بود با ارث پدری خریده بود ولی به اسم بابام بود) بعد کلی چیزای دیگه که خیلی طولانیه اخرم کار به جایی کشید با خواهرش و خواهرزادهاش اومدن خونه ما بزن بزن کردن ،تمام اتفاقا خونه ما همه میدونستن،به مامانم فوش میداد،دستش کج بود
بعد این اتفاقا که اون رفت همه کارا افتاد گردن من
از همچیم زدم از گردش تفریح همچی که به بابام برسم بعد یه مدت پاشد رفت دنبال زنش گفتم نرو عابرومونو برده گفت بیارم زندگیمو جمع کنه گفتم من که دارم میکنم گفت میخواستی نکنی زندگی خودمه به تو مربوط نیست
۵بار این اتفاق افتاد هرسری من همینارو میگفتم همینارم میشنیدمو اتیش میگرفتم باز چاره نمیکردم حتی یبارم بابام بخاطرش زد تو گوشم (خواهرامم اصلا نمیومدن خونمون قهر بودن بابامم میگفت میان بیان نمیان نیان)خواهرامم با پیام و تلفن و اینا بابابام دعوا میکردن چون زنش اذیتم میکرد فوش میداد من عصبی میشدم بابام طرف اونو میگرفت
۳سال زن بابام بود ولی ۶ماهم با ما نبود همش چند ماه چند ماه قهر میکرد میرفت
یبار۱سال قهر رفته بود بعد 1سال اومد
که دیگ خانوادش مثل اینکه پول بابا منو خورده بودن وامم گرفته بودن نداده بودن پای بابام اومده بود وسط
از اینطرفم ما دیگ کوتاه نیومدیم گفتیم فقط طلاق
