حرف بزن اما منت کشی اصلا. کم چیزی نیست که زده. خیلی جدی باهاش حرف بزن. حستو از کاری که کرده بهش بفهمون. بذار اون عذاب وجدان بگیره و تلاش کنه برای رفع دوری. احساساتیش کن
عزیزم مشکلاتمون حاد من از لحاظ عاطفی،جنسی به مشکل خوردم خیلی تلاش کردم اوایل دست به زن داشت اون حل شد باز قهرهاش شدیدتر شده وقتی قهره دائم تنها میزاره میره سرکار کارهای خونه که مربوط به ایشون اصلا انجام نمیده وقتی آشتی هستیم تو خونه خیلی کم با من حرف میزنه دائم تو گوشی هست یا با دوستاش حرف میزنه منم کسی رو تو این شهر غیر از شوهرم ندارم صد بار باهاش حرف زدم دائم تو مشکل داری نه من همینی که هستم بنظرتون با کسی دیدگاهش این باشه با صحبت حل میشه؟
ببین من شوهر خودم ادم پاک و خوبیه ولی از لحاظ رفتارای بچه گانه دریای مشکلاته و الانم متاسفانه همونجوری ک گفتم چند ماهه نیستش
نمیگم مشکلاتت مهم نیس ولی بازم میگم حاد نیس میتونی ب مرور اصلاحش کنی حالا مشاورو برو حتما کمکت میکنه هر چند من.نلی مشاور رفتم و واقعا ب دد نخوردن و نتیجه نگرفتم منظورم اینه ک ته تهش خودتی و شوهرت
شوهر من مشاوره نمیاد و مشکلات ما حل نشده اصلا نمیزاره در مورد مشکلاتمون حرف بزنیم تمام مسئولیت زندگی رو دوش من گذاشته کتک زدن شوهر من در حد زدن من نبوده در حد اقدام به خفه کردن داشته چن بار،با چاقو بهحم حمله کرده من خودم نگفتم حاد مشاورمون حاد زده شما بچه دارید؟
من ن بچه ندارم
شوهر منم سری اخر اینقدر گلوی منو فشار داد کبود شد رفتم نامه پزشکی قانونی گرفتم ک بعدم گفت چون نامه گرفتی نمیتونم باهات زندگی کنم
چی بگم.خواهر درکت میکنم واقعا
میتونم سن و تحصیلات خودتون و شوهرتونو بپرسم
منم بچه ندارم لیسانس روانشناسی دارم ایشون لیسانس پرستاری ۳۰ سال دارم شوهرم ۲ سال کوچکتره نه من نامه نگرفتم سعی کردم موضوع حل کنم خیلی تلاش کردم برای اینکه شرایط زندگیم تغییر بدم ولی یه نفره فایده نداره
شوهرم در این حد کتک کاری نکرده ولی خب اونم حسابی کبود و اینا کرده پشت ساق پا و گلو و..توی صورتم تف کردهو.. تا کوچکترین بحثی پیش میومد ز میزد مامانش اونم میکشوند شوهرمو اونجا چند شب نگهش میداشت خیلی اجازه دخالت ب خانوادش داد و روی خانوادشو تو روی من باز کرد شماام ک جفتتون تحصیلکرده این
منم ارشدم 34 سالمه شوهرمم دکتره داره 35 ولی متاسفانه نتونستیم زندگیمونو حفش کنیم
درخواست دوستی دادم اگر دوس دارین قبول کنین گفتم تو تاپیک مردم هی پست نذاریم
یه بار به خاتواده اش گفتم چنان بحث بزرگ‌تر شد و من مقصر که چرا بحث کردم که اقازاده رفته بیرون و داستان و هنوز که هنوزه تو باید چیزی نگی اون‌مرده و... که عمرا بهش زنگ بزنم.
میدونی چیه اینا خانوادگی معنای مسئولیت و همسرداری رونمیدونن. و فقط منم منمم بلدن. این‌نیست بگی شوهرم از رو جوونی و نااگاهی ایتکار رو میکنه حالا به خاتواده اش بگم درست میشه نه کلا درک پایینی دارن
نه حرفم نمیزنم. از صبح هی کارهاش رو مرور میکنم تا نرم سمتش. اونم دیده محل نمیدم بدتر لج کرده. هروقت خودش اومد حرف میزنم.
میدونی چیه یک ماه دبگه ام بگذره نمیتونم باهم اروم حرف
بزنیم اخه تا شروع کنی عصبانی میشه. اگه عصبانیت لحظه ای و دست خودش نیست چرا بعد چندروز همچنان اگه در موردش بحث بشه باز عصبانی هست؟
چجوری احساساتی اش کنم؟
قبلنا احساساتی اش از نظر خودم میکردم ولی فکر کنم باید محکم باهاش صحبت‌کنم که در این شرایط ام عصبانی میشه؟
شمارپ درکتون میکنم اما باور کنید همه مثل هم نبستن بعضی لز جاها دقیقا برعکس اینو که گفتید هست ( البته من مزاح کردم) اما همه جا یکجور نیست منم دلم پر از درده اما نه اینجا ونه حوصله شما نمیکشه که تعریف کنم
