عزیزان من یه مشکلی دارم ازتون راهنمایی میخوام خودم سردوراهی موندم..من ۱۰ ساله باپسرخالم که انتخاب بابا و مامانم بود ازدواج کردم توسن۱۸ سالگی،پسرخالم شغلش سیرجانه یکی از شهرای کرمان خانوادم شرط گذاشتن و اونم امضا کرد که تو تهران بمونیم ومن سیرجان نرم...دوسال عقدموندم بعدش عروسی کردیم اونم اومد تهران مشکلات ما شروع شد میکفت من خودم پیمانکارم الان باید کارگری غریبه هاروبکنم از اینجور حرفا تو حرفاش توهینم بودااا..بعدازشش ماه از عروسی موافقت کردم رفتیم سیرجان قول داد خونه بخریم برمیگرده خداروشکر تو پنج سال خونه خریدیم و برگشتیم اما دوباره همون مشکلات شروع شده من واقعا نمیدونم چیکار کنم از یه طرف تنهایی من تو شهر غریب از یه طرفم شرایط مالی...شما جای من بودین چیکار میکردین
من اگه دوسش داشتم میرفتم سیرجان میموندم، اگه نه ک کلا جدامیشدم
من باشم هرجا که پیشرفت زندگیم داخلشه میرم،،،احساساتی برخورد نمیکنم،،،اگه اونجا زندگیتون عالی تره برین خب
اینم بگم که تهرانم که هستیم اصلا با فامیلا رفت و آمد نداره تنهایی با دخترم همه جا میرم و میام خلاصه زندگیش فقط کارشه..
تو زندگی آرامش از همه چیز مهمتره... من خودم عروسی کردم رفتیم شهر غریب، نه خانواده ی من نزدیکم بودن ، نه همسرم... هفده ساله دور از خانواده هامون زندگی میکنیم و مشکلی نداریم بابت این موضوع...
بعضی وقتا از دست قوراش خسته میشم میگم بریم بعد که به خانوادم میگم انقدر تندبرخورد میکنن که پشیمون میشم
پارسال خواهر جوونمو از دست دادیم از اونموقع حساستر شدن خانوادم خواهر وسطیم میگه بری تنها میشم مامان بابام میگن بری اونجا دستمون ازت کوتاه میشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
