همیشه همه منو مقصر میدونن پدرو مادرم ذره ای برای تلاش های من ارزش قائل نبودن واقعا دلم میخواد بمیرم دیگه خسته شدم نه رشته ای که دلم میخواست قبول شدم نه شهری که قبول شدم شهر خودم بودم از همه ی آدم های ترسوی دور و برم بیزارم چرا من شبیه هیچکس نیستم چرا من مقابل بدی ایستادگی میکنم‌ولی بقیه نمی کنن واقعا از همه بیزارم....
چی میخواستی قبول بشی
منم همینطورم فقط کافیه یه خطایی یه اشتباهی کنی تا اخر عمر میزنن تو سرت
منم دارم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
