وقتی 20 ساله شدم لجبازی ها و حرف های 15 تا 19 سالگیمو رها کردم..
وقتی 20 ساله شدم با نگاهی دیگه جهان را دیدم
ارام شدم و میخواهم ارام تر بشم
هر چقدر دلت میخواهد از من بگو خوب یا بد دیگر برایم فرقی ندارد..
اهسته نشسته ام کنار رود زلال و چای مینوشم!
راستی تو در چند سالگی به این ارامش رسیدی؟؟
هنو نرسیدم
۲۱ سالگی
هنوز دارم دنبالش می گردم🙂
ب نظرم ادم تو سربالایی زندگی بیافته دوباره قاط میزنه این ارامش مال ایته ک‌دنیا فعلا ب کامته البته نمیدونما نظرمو میگم
ی موضول دیگ ام اینه ک ادمایی ک سختیای بزرگ میبینن بعدش باهر سختیی کمرشون کم نمیشه خم ب ابرو نمیارن ارامششون بیشتره انگار قوی ترن
این آرامش بهتر عبور از بحران های دوران نوجوانی هستش که حالا فرد به یک سازش با زندگی رسیده
منظور من این هست که ما تو دوران نوجوانی تلاش میکنیم دنیا به نفع خودمون و اون چیزی که می خوایم تغییر بدیم و این حالت افراطی داره با پدر و مادر بحث میکنیم ، لجبازی میکنیم اما تقریبا از ۲۰ سالگی به بعد فرد به نوعی سازش میرسه یعنی یک نوع سازش نسبی نسبت به دنیا و زندگی گرچه هنوز دوست داره دنیا به نفع خودش تغییر کنه اما مثل دوران نوجوانی افراطی نیست و به قول شما تا ۳۰ سالگی ممکنه طول بکشه تا به سازش برسه
