زیباترین شعری ک تاحالا خوندید چی بوده؟!

اشعار مولانا همش😁❤

خب شعر زیاد خوندم و تقریبا همشون خوب و قشنگ بودن.

این شعر هوشنگ ابتهاج دوست داشتنی؛ خیلی مورد علاقمه.

گفتمش:

ـ «شیرین‌ترین آواز چیست؟»

چشم غمگینش به‌رویم خیره ماند،

قطره‌قطره اشکش از مژگان چکید،

لرزه افتادش به گیسوی بلند،

زیر لب، غمناک خواند:

ـ «نالۀ زنجیرها بر دست من!»

گفتمش:

ـ «آنگه که از هم بگسلند . . .»

خندۀ تلخی به لب آورد و گفت:

ـ «آرزویی دلکش است، اما دریغ

بختِ شورم ره برین امید بست!

و آن طلایی زورق خورشید را

صخره‌های ساحل مغرب شکست! . . .»

من به‌خود لرزیدم از دردی که تلخ

در دل من با دل او می‌گریست.

گفتمش:

ـ «بنگر، درین دریای کور

چشم هر اختر چراغ زورقی ست!»

سر به سوی آسمان برداشت، گفت:

ـ «چشم هر اختر چراغ زورقی‌ست،

لیکن این شب نیز دریایی‌ست ژرف!

ای دریغا شبروان! کز نیمه‌راه

می‌کشد افسونِ شب در خوابشان . . .»

گفتمش:

ـ «فانوس ماه

می‌دهد از چشم بیداری نشان . . .»

گفت:

ـ «اما، در شبی این‌گونه گُنگ

هیچ آوایی نمی‌آید به‌گوش . . .»

گفتمش:

ـ «اما دل من می‌تپید.

گوش کُن اینک صدای پای دوست!»

گفت:

ـ «ای افسوس! در این دام مرگ

باز صید تازه‌ای را می‌برند،

این صدای پای اوست . . .»

گریه‌ای افتاد در من بی‌امان.

در میان اشک‌ها، پرسیدمش:

ـ «خوش‌ترین لبخند چیست؟»

شعله‌ای در چشم تاریکش شکفت،

جوش خون در گونه‌اش آتش فشاند،

گفت:

ـ «لبخندی که عشق سربلند

وقت مُردن بر لبِ مردان نشاند!»

من زجا برخاستم،

بوسیدمش.”

کتاب شعر هم، کتاب‌های فاضل نظری قشنگن

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیچید

یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فروریخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید تو به من گفتی از این عشق حذر کن

لحظه ای چند بر این آب نظر کن

آب، آئینه عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا که دلت با دگران است

تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن

با تو گفتم حذر از عشق؟

ندانم

سفر از پیش تو؟

هرگز نتوانم

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

چون کبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی

من نه رمیدم نه گسستم

باز گفتم که

تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو در افتم ، همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم سفر از پیش تو هرگز نتوانم

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت

اشک در چشم تو لرزید

ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم

نگریستم، نرمیدم

رفت در ظلمت غم آن شب و شب های دگر هم

نگرفتی از آن عاشق آزرده خبر هم

نه کنی دگر از آن کوچه گذر هم

بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم.....

من 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣هیچی تکرار کن 

هووووهوووو هووووهووووووووهووووو هوهوهوه

البته با دهان بسته و از ته گلو🤣🤣🤣🤣🤣🤣کتابم نداره اختراع خودمه

ای فلک گر من نمیزادی اجاقت کور بود .من که خود راضی به این خلقت نبودم زور بود .من ک باشم یا نباشم کار دنیا لنگ نیست عاشق این شعرم

دیوان حضرت شمس عالیه 

مولانای کبیر سرودشون ولی درمورد ذات عشق و عرفان و خودشناسی و... خیلی مباحث دیگس...

یکی درد و یکی درمان پسندد 

یکی وصل و یکی هجران پسندد 

من از درمان و درد و وصل و هجران

پسندم آنچه را جانان پسندد

اینم یه نمونش که عاشقشم 

بجز عشق بجز عشق دگر کار نداریم

در این خاک در این خاک در این مزرعه پاک

بجز مهر بجز عشق دگر تخم نکاریم

چه مستیم چه مستیم از آن شاه که هستیم

بیایید بیایید که تا دست برآریم

چه دانیم چه دانیم که ما دوش چه خوردیم

که امروز همه روز خمیریم و خماریم

مپرسید مپرسید ز احوال حقیقت

که ما باده پرستیم نه پیمانه شماریم

شما مست نگشتید وزان باده نخوردید

چه دانید چه دانید که ما در چه شکاریم

نیفتیم بر این خاک ستان ما نه حصیریم

برآییم بر این چرخ که ما مرد حصاریم

عشقی ک بر انسان بود شمشیر چوبین آن بود

آن عشق با رحمان شود چون آخر آید ابتلا❤

پسر هستن😐😂💔

اسی آقاست😅