فوبیای ازدواج

هممون میدونیم ازدواج چیز خوبیه و سنت پیامبره ولی یچیزایی هست که یکم ادمو تو شک میندازه.یکی از چیزایی ک یکم ذهنمو ب هم ریخته اینه که از همه چیزش میترسم از همون اشنایی و سر سفره تاااا بچه دار شدن و ....

راستش گاهی اوقات فکر میکنم خیلی خرم که این افکارو دارم.مثلا خیلی از مرد دست بزن دار میترسم هیچکسم از اولش معلوم نیست ک دست بزن داره یا ن مثلا اگر بابای منو ببینید میگید این پسر پیغمبره ولی یکم عصبانیه ینی تو این ۷ ماه اخیر هر روز با مامانم دعوا کردن و بابام فقط بهانه میخواست که مامانمو بزنه و چند باریم چ الان و چ تو بچگی دیدم ک میخواست بکشدش ی بار چاقورو گذاشت زیر گردنش و من وقتی اون صحنه رو دیدم جیغ کشیدم بابامم بلند شد چافو بدست افتاد دنبالم منم ترسیدم و رفتم تو کوچه و بقیه قصه.یچیزی هم ک هست من خیلی ترسوام ینی دست خودم نیست ترس ی عکس العمل غیر طبیعیه و مامانم میگه این ترست ی روز کار دستمون میده. ی چیز دیگ ک ازش میترسم مادیاته.ینی قبول دارم ک مادیات خیلی کم تاثیر داره ولی اگ صاحبخونه نصف شب ما رو بندازه بیرون کی مارو تو خونش راه میده یا کدوم پارک بریم شبو صب کنیم.شاید شمایی ک اینو بخونید فک کنید من ی روانیم.ولی انقد زندگی اینو اونو دیدم و شنیدم دیگ ترس تو وجودم دارم ایمان قوی ایم ندارم چون هر مومنیو دیدم دربدر یا دنبال پول و چیزای دیگ بود.پدر و مادرمم بنده های خدا تا میتونستن بهم یاد دادن ولی دیگ‌ بیشتر در توانشون نیست.و یک چیز دیگ ک یکم ناراحتم کرده اینروزا موضوع بچست.همونطور ک گفتم من ادمیم ک حتی تو خواب هم استرس دارم و روزایی ک کلاس دارم یا کار مهنی هست با استرس و دل درد بلند میشم گاهی اسهال و دلپیچه هم میگیرم.و مثلا اگر خدا بخواد و حامله شم بچم از اینهمه استرس من ناقص نمیشه؟؟یا افسردگی ارثی نمیبره؟اگ بچم زشت باشه و همه فامیل بزنن توسرم و مسخرم کنن چی؟؟همینجوریم وقتی میریم پیش فامیل وقتی میخوان منو مسخره کنن پدر و مادرمم مسخرم میکنن.و ی موضوع دیگم جهازمه.من‌میدونم پدرم برای تهیه جهاز ب سختی میفته چون هم من هستم هم خواهرم.قبول دارم خدا میرسونه ولی دیگ تا چه اندازه.ی اقایی تو اینستا میگفت من افرادی رو میشناسم که همه کار ازدواجشونو کردن الان مبخوان برن سر خونه زندگیشون نمیتونن چون از بس هزینه خونه ها رفته بالا دیگ نمیتونن.راستش ناراحتم میشم با خودم میگم بابام بنده خدا از صب تا شب میره تو گرما کلی کار میکنه اخرشم اینجوری خرج میکنه معلوم نیست که منم طلاق بگیرم یا نگیرم.نمیخوام منفی فکر کنم ولی من ادمیم ک خیلی حساسم کلا خرج نمیکنم ک خانوادم ب سختی نیفتن بعضی وقتا از دستم در میره ولی بعدا عذاب وجدان یا هرچی که اسمش هست وجودموووو میخورررره. مامانمم خیلی گیر میده کخ برو شوهر و من ادمیم ک اگر ب ی چیزی زورم کنی از اون چیز فراری میشم دست خودم نیست شخصیتم اینطوریه و شخصیتو نمیشه عوض کردم و ثابته و این از نظر علمی و مذهبی ثابت شده.خلاصه اینطوری ببخشید ک طولانی شد چیزای دیگم هست ولی دیگ چشماتونو اذیت نمیکنم.اگر راه حلی دارین ک یکم ارومم کنه بگید.😊😊