از وقتی بچه بودم قدم از همه بلند تر بود و استخوان بندیم از اولش درشت بود واسه همین هیچوقت نتونستم بچگی کنم یادم وقتی ۱۰ سالم بود میرفتم پارک منم میخواستم مثل بقیه تاپ بازی کنم ولی امان از چشم ها اون موقع قدم ۱۶۰ بود واقعا نمیخورد ۱۰ سالم باشه ولی خیلی اذیت میشدم
وقتی کوچیکتر بودم توی مدرسه هرچی میشد با من یک رفتار دیگه ای داشتن فکر میکردن چون درشت ترم لابد عقلمم بیشتر میرسه
کلاس اول که بودم رفتیم اردو وسط اردو یک مدرسه دیگه هم اومد جمعیت زیاد شد بچه های دیگه شلوغ میکردن و هل میدادن ولی معلمشون دست منو بشگون گرفت چون فکر میکرد کار من چون فقط من قدم بلند بود و توی دید بودم🙃
هیچوقت باهام به اندازه سنم برخورد نشد
یادم یکبار داشتیم با بچه های فامیل بازی میکردیم یهو یکی برگشت گفت تو ندو زمین میلرزه اون موقع فقط ۱۰ سالم بود
هیچوقت ازشون نمیگذرم نصفه علت اینکه اعتماد به نفس ندارم اونا هستن
الان دیگه نسبت به سنم قدم کاملا نرمال و چه بسا کوتاه ولی خواستم از تجربیاتم بگم
گاهی اشتباه میکنیم ولی نمیفهمیم
