من حاضرم با همسرم توی یه خونه ی سی متری اجاره ای زندگی کنم. فقطحال دلمون خوش باشه. همین.
مگه چقدر عمر میکنیم که غصه ی خونه ی بزرگ و کوچیکو بخوریم؟!
در مورد وسائل هم راه حل پیدا میشه
100متره هنوزم اینجاییم
الان خونه مون تقریبا ۷۵ متر هست ولی خوب خدا را شکر نمیخواد اجاره بدیم با این شرایط موجود
اول اتاق بود باخانواده شوهرم بعد هشت سال خونه ۲۰۰ متری بنا کردیم
خونه ی اول هفتاد متر ، الان صد و شصت متر ...تو خونه ی دویست و شصت متری هم زندگی کردم یه مدت البته ویلایی بود ...واقعا از ته قلب بهت میگم اونجا که دلت خوشه بهشته به متراژ نیست ایشالا زود جا به جا میشی ...پدرت درست گفته اول زندگی آدم باید صبور باشه ...با آرزوی بهترین ها ♥️
خونه من ۳۸متر بود
فقط جای یخچالش کوچیک بود
نتونستم ساید بخرم
وگرنه همه چیز قشنگ جا شد
ولی مهمون بیشتر از پنج نفر جا نمیشد برای غذا خوردن
من ک اصلا ناراحت نیستم تازه ازدواج کردم خونمونم 50 55 متر بیشتر نیست وسایلمو ب زور جادادم اما عوضش احساس خوشبختی میکنم
اولین خونه آیی که کرایه کردیم ۱۴۰ متر.
اولین خونه آیی که خریدیم ۸۸ متر
400
۷۵ متر مستاجر
۹۲ متر خونه خودمون
اشکالی نداره عزیزم اول زندگی سختی زیاد داره باید تحمل کنی . فقط مهم همین هست که شوهرت اخلاق داره و خوبه . اصلا هم به همسرت هیچی نگو واقعا تو این اوضاع اقتصادی گناه داره اون بنده خدا تلاششو کرده .
من اول عروسیم رفتم تو زیرزمین که خوب زیرزمین بود و خیلی بزرگ . به خدا اینقد فرش نداشتم که همه جا رو فرش کنم کف زمین هم آهکی بود . سرامیک هم نبود که بعضی جاها رو خالی بزارم . خوب گذشت اون روزا . الان خدا روشکر زندگی خوبی دارم اگرچه که سخت گذشت و تحمل و قناعت کردم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
31 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
