عزیزم منم دقیقا مثل تو بودم.الان مثل سگ پشیمونم.
چون همه ی رفیقام پرستاری و تربیت معلم و اتاق عمل حتی چندتاشون پزشکی قبول شدن و من از یه رشته ی چرت تو پیام نور.
استوری میذارن که بیمارستانن یا تو مدرسه سرگرم گذروندن طرحشون یا کار منم بیکارم توخونه و یه بچه تو شکمم دارم.
با خودم میگم اگه اون چند ماه درس میخوندم الان زندگیم صدو هشتاد درجه فرق میکرد.
خیلی پشیمونم خیلی خیلی خیلی.
همش هم به خاطر گوشی لعنتیم و تنبلی خودم بود و الا تو نمونه دولتی درس میخوندم و از نظر هوشی خوبم.
خودم کردم.
خواهش میکنم فقط به آیندت فکر کن.فکر کن به این که تربیت معلم قبول شدی یا یه رشته ی خوب انسانی که آیندش خوبه.
واسه هر روزت از خواب که پا میشی کاغذ بردار بنویس مثلا یه ساعت این کتابومیخونم دو ساعت این کتابو یه ساعت گوشی بازی میکنم یه ساعت حموم میرم نیم ساعت غذا دو باره درس.
خیلی هم سخت نشه که نتونی انجام بدی.
و تا انجامشون ندادی و جلوش تیک نزدی نخواب.هر وقت بی انگیزه شدی به پشیمونی امثال من فکر کن.و با خودت بکو این روزا میگذره ولی نتیجه ای که میخوام بگیرم کل زندگیمو تحت تاثیر قرار میده.