سلام
میخواستم بدونم،کسانی که به خواست خودشون بچه ندارن،بعد از گذشت چند سال از زندگی شون،هنوزم مشکلی ندارن با این موضوع؟زندگی شون یکنواخت و خسته کننده نشده؟و کسانی که بچه دار شدن به خواست خودشون،حس نمیکنن دیگه حوصله بچه هاشونو ندارن؟ازینکه برای خودشون نمیتونن وقت بذارن،کلافه نیستن؟دغدغه ها و مسئولیت ها سخت نیست؟
من حوصله ام سر نرفته
ولی فکر میکنم مادرها هم زندگی یکنواخت ندارند
بچه و چالش هاش مدام در حال تغییر هستند
همیشه میگم من قبل دنیا اومدنش چیکار میکردم؟؟؟بنطرم زندگی قبل دخترم خیلی یکنواخت بود
یه پسر پنج ساله دارم
و گزینه ی دوم صدق میکنه در موردم😅
من به خواست خودم نیس که ندارم یکی هم باردار شدم پوچ بود ولی در کل نه هیچ سردی پیش نیومده
یکی دارم و منتظر دومی هستم.به نظرم زندگیم فقط با وجود بچه هامه که قشنگه
به خواست خودم بچه دارشدم الان پسرم سه سالو نه ماهشه الان دیگه بزرگ شده و اذیتش کمتر شده ولی دیگه قصد بارداری دوم ندارم
افتضاح سخته
اعصاب به شدت اهنی میخواد
من ۵ ساله ازدواج کردم.تا الان اصلا تمایلی نداشتم به بچه .همسرمم نظرش همین بود.تازگیا میبینم بقیه سرشون گرمه بچه هاشونه و خوشحالن،دلم بچه میخواد،ولی وقتی میبینم همسرم خیلی موافق نیست و از دغدغه هاش میگه،میترسم نتونیم از پسش بر بیایم
از طرفی ام میترسم سن باروری رو از دست بدم و چند سال دیگه که هیچ کاری ازمون برنیومد،تو حسرت بچه بمونیم
من 4 سال نمیخواستم البته درس میخوندم نه هیچی تکراری نبود بعدشم انقدر دنگ و فنگ داره که نگوووو
من یک پسر دارم هیچ وقت حوصله ام ازش سر نرفته و خسته نشدم اصلا فکر میکنم از اول بوده
