اگه گفتاردرمان هست یاکسی که ازلکنت ناگهانی تجربه داره بیادخواهشا

من بچگی داشتم الان خوب شدم 

من وقتی هول میشم لکنت میگیرم

سلام دوست عزیز. من دانشجوی گفتاردرمانی ام. خوشحال میشم اگه بتونم کمک کنم

واسه لکنت زبان بزرگسالان درمانی هست؟

من بچه اولم دیر زبون باز کرد دندون پزشکی بردم 3 سالگی لکنت گرفت 5 سالش شد خوب شد

بچه دومم سه سالگی گرفت اولش مثل بلبل حرف می‌زد نمیدونم تقلید از بزرگه کرد 

خیلی خیلی شدید بود غذاهای سردشو کم کردم تو هرچیزی بدم بخوره گلاب میریزم سه چهار روزه الان 70 درصد خوب شده

خیر ببینی 🌹❤️

سلام. لکنت اختلالی هست که درمان قطعی نداره اما صد درصد قابل کنترله. هرچه در سنین پایین تر شناخته بشه بهتره و روند درمانش سریعتر رخ میده. اما لکنت در بزرگسالان درمان سخت تری داره. چون فرد سال‌های زیادی رو با لکنت سپری کرده و در نگرش‌ تاثیر گذاشته.گفتاردرمانی در وهله ی اول با تکنیک‌های درمان گفتاری لکنت و درمرحله ای مهمتر از اون، بابهبود جنبه های روانی آسیب دیده ی فرد در اثر اون نگرش‌های منفی ای که طی این سالها نسبت به لکنتش پیدا کرده، میتونه خیلی موثر باشه. درمان و کنترل لکنت بزرگسال قطعا سخت تر هست اما غیر ممکن نیست و با تلاش فرد و تیم گفتاردرمانی و روانشناس در صورت لازم، به راحتی ممکنه. نگران نباشین 

انشالله خدا حفظشون کنه. لکنت یه اختلال گفتاری نسبتا رایج خصوصا در بین کودکانه. جای نگرانی و ناراحتی نیست. اگر ناروانی های کودک در سنین زیر 5 سال دیده بشه و توسط خانواده اهمیت داده بشه و پیگیری درمانش اتفاق بیفته غالبا، به راحتی و با چند جلسه مشاوره ی گفتاردرمانی قابل حله. لکنت میتونه تا حدودی ریشه ی ژنتیکی داشته باشه اما یکی از عوامل بسیار مهم بروز ناگهانی‌ش، شرایط نامساعد محیطی هست

حتی تقلید از یک عضو دیگر خانواده که خودتون هم بهش اشاره کردین ممکنه از عوامل بروزش باشه. مصرف سردی جات درسته که میتونه به لکنت دامن بزنه و تا حدی مؤثره اما عوامل مهمتری هست که حتما باید بهش دقت کنید... در دسته بندی انواع لکنت، لکنتی که معمولا بچه ها در سنین پیش دبستانی و به شکل نسبتا ناگهانی بروز میدن یک ناروان خفیف هست که غالبا طبیعیه و با بهبود شرایط محیطی رفع میشه. حتی اگه لکنت جدی ای باشه، لکنت از نوع مرزیه و هنوز ماهیت کاملی به خودش نگرفته. پس نقش خانواده خیلی مؤثره. سعی کنید ارتباط عاطفی خود و کودک تون رو بیشتر کنید

الان بچه ها سرگرمیهای قبلیشون رو ندارن. دید و بازدید، پارک و.... درنتیجه بیشتر مشغول تلویزیون و تبلت و گوشی و... هستند و همین‌ها با تاثیرات مخربی که روی روان کودک داره استرس و هیجان رو در اون زیاد میکنه و سبب افزایش ناروانیش میشه. 1)توجه عاطفی و میزان وقتی که برای بازی کردن با بچه میذارید رو افزایش بدین. 2)تنش های روحی، دعوا، صحبت‌های ناراحت کننده در زمینه ی مسائل اقتصادی، خانوادگی و... رو تا جای ممکن در محیط خونه کمتر کنین و جلوی بچه ها انجام ندید. 3) به هیچ وجه باعث آگاه شدن کودکتون از لکنتش نشید. در مواقعی که لکنت میکنه، عبارت‌هایی مثل اینجوری نگو. چه بد میگی. اشتباه گفتی، زشت صحبت کردی و... به لکنت کودکتون دامن میزنه و اصلا بهترش نمیکنه.حتی اگه خواهر یا برادرش مسخره اش کرد و گفت تو بد حرف میزنی بهش تذکر بدید که به کودک لکنتیتون چنین حرفی نزنه 4)سرعت صحبت کردن رو در خودتون و همسرتون بیارید پایین. چون یکی از عوامل مهم بروز لکنت در کودک سرعت زیاد صحبت والدین هست. سعی کنید شمرده، آرام و محکم در خانه و خصوصا با کودک صحبت کنید. 5)درمواقعی که کودکتون لکنت کرد، با مهربانی و ارامش کامل به چشم‌هاش نگاه کنید و صبر کنید تا ادامه ی حرفش رو بزنه. هولش نکنین یا سعی نکنید که حرفش رو کامل کنید. 6)لکنت در سنین پیش دبستانی بیماری نادری نیست. خونسرد باشین و نگرانی و ناامیدی تون رو به کودک منتقل نکنید.بچه از چشمهای مادرش خیلی تاثیر میپذیره پس امید وار و مشتاق باشین و برای رشد هر دو کودکتون مثل همیشه مادرانه تلاش کنید و وقت بذارین 7) درمان لکنت در حیطه ی تخصصی گفتاردرمانی. که غالب پزشکان و روانشناسان آگاه هم اینو میدونن ومراجعین لکنت رو به گفتاردرمانگر ارجاع میدن.هرچند دارو یا نخوردن سردی ها میتونه کمک کننده باشه اما جای اصلاح محیط رو نمیگیره.اگه با رعایت نکات ساده ی بالا خدایی نکرده نتیجه ای حاصل نشد یا دیدین که لکنت رو به افزایشه، با یک گفتاردرمانگر خوب جلو برید و اعتماد داشته باشید.انشالله که به زودی نتیجه میگیرید

من یه سری نکات که با توجه به توضیحاتتون در تاپیکهای قبلیتون گفتید، رو بالاتر در جواب سپیده خانوم عرض کردم... نکته ی مهمی که شما خودتون هم بهش اشاره کردید اینه که به دلایلی برهه ای ناراحت و عصبانی بودید و با کودک پرخاش می‌کردید. اصلا خودتون رو سرزنش نکنید و با امید جلوبرید. خواهشا سعی کنید رابطه تون رو باکودک بهتر و بهتر کنید و وقت بیشتری برای بازی و تعامل باهاش بذارید.چند نکته ای که در پیام قبل گفتم شاید ساده بنظر برسه اما واقعا مؤثره و از پایه ای ترین روش‌های درمانی لکنت کودکان هست. همه رو امتحان کنید و اگر بهبودی حاصل نشد حتما با یک گفتاردرمانگر جلوبرید تا خدایی نکرده در کودکتون نهادینه نشه. چون اگه به سنین دبستان برسه و آگاهی از لکنت در کودک شکل بگیره، درمان سخت تر میشه. انشالله که به زودی زود نتیجه میگیرید و خیالتون راحت میشه. 

خیلی خیلی لطف کردید ممنون از اینکه وقت گذاشتید. فقط یه سوال 

تغییر محیط یعنی چیکار کنیم؟ 

چون ما اصلا اهل دعوا و اینا نیستیم خداروشکر. 

بازم ممنون🌹❤️

احتمال داره که مبتلا به لکنت مرزی شده باشن. 

تکرار کلمه یکی از مراحل سیر لکنت هست. اینقدر بهم نریزید. نگرانیتون طبیعیه اما لازمه که خونسرد باشید. نگرانی شما لکنت فرزندتون رو تشدید میکنه. 

نکته ی مهم اینه که هولش نکنید ومدام نگید بگو. اینجوری بگو. درست بگو و.... اجازه بدید خودش تا آخر جمله ش رو کامل کنه. یه نگاه خونسرد و لبخند شما طی دفعات متعدد آرامش کودک مبتلا به لکنت رو هنگام تولید گفتارش تامین میکنه.نکته ی مهم بعدی هم اینکه تنش‌های محیط خانواده و خصوصا عصبانی شدن‌ها رو کنترل کنید و جو خانه آرام باشه

اگه نکاتی که گفتم رورعایت کردید و نتیجه ای حاصل نشد، از طریق پیچهای اینستاگرامی گفتاردرمانی میتونین دسترسی خوبی به گفتاردرمانگران دارای درمان آنلاین پیداکنید و ازشون مشورت بگیرید. 

خواهش می‌کنم.محبت دارین.

تغییر و اصلاح محیط از شرایط هر خانواده تا خانواده ی دیگه متفاوته. مثلا در محیط منزل شما که کنترل اوضاع رو انجام میدید و جلوی کودک دعوایی رخ نمیده، تامین آرامش بیشتر مثل  اختصاص دادن وقتهایی برای بازی کردن سه تایی شما و کودکانتون خیلی مفیده. بازی هایی انجام بدید که کودک بهش علاقه داره. اجازه بدید او نوع بازی رو تعیین بکنه و جریان بازی رو رهبری کنه... درسته که یک مادر هزار مشغله داره و نمیتونه وقت زیادی برای این تعامل و سویه داشته باشه اما خصوصا یک کودک دارای لکنت به شدت از لحاظ روحی آسیب پذیره. پس برای چند مدت حتما این تعامل رو در حد روزی دو تا15 دقیقه ای داشته باشید. یکی دیگه از شرایط اصلاح محیط کاهش سرعت گفتار شما و همسرتون هست. اگه در محیط منزل کسی هست که اند صحبت میکنه ازش بخواید شمرده تر حرف بزنه. مواقعی که کودکتون لکنت میکنه هم بهش نگین بد گفتی و....البته میدونم که مراعات فرزند بزرگتر رو هم میکنید که توجه تون به کوچکی مانع توجه تون به او نشه و شرایط حسادت رو ایجاد نکنه. 

موفق باشین