کمک کردن به بچه ها در درساشون

من دوتا بچه دارم با اختلاف یکسال تحصیلی درس می خونن.اولی که رفت کلاس اول معلم خیلی خوبی داشت خودمم خیلی بهش اهمیت می دادم .خیلیم باهوشه جوری که پیانو بزرگسالان کار می کرد از کلاس اول.اما چون خیلی به اولی سخت گرفتم عذاب وجدان گرفتم و بچه دومم که رفت کلاس اول زیاد بهش گیر ندادم معلمشم خوب نبود و هیچی دیگه خودشم بازیگوش بودو با اینکه مطمئنم تیزهوشه بعضی وقتا یه کارایی می کنه انگار خنگه.حالا گذشته ازاین حرفا وقتی رفت کلاس دوم فهمیدم اشتباه کردم و باهاش شروع کردم به کار کردن باورکنید اگه کلاس اولی بهش سخت می گرفتم اینهمه دردسر نداشت و خودش راه می افتاد.شانس آموزش مجازی شد و منم بیچاره شدم ینی باور کنید ناراحتی اعصابگرفتم از بس احساس مسئولیت می کنم .بهر حال الان کلاس سومه خدارا شکر خیلی راضیم خیلیم زجر کشیدم الان دیگه میخوام ولش کنم دیگه خسته شدگ از بس براش نمونه سوال نوشتم و هم نشستم بالا سرش .احساس می کنم دیگه باید رو پای خودش بایسته دیگه داره میره کلاس چهارم تا کی دنبالش باشم باید بهش اعتماد کنم شاید اولش سخت باشه ولی راه میفته .نظر شماچیه