يه روزايي يه غم عجيبي دارم
ازدواج كردم
همسر خوبي دارم
ولي مامانم پيشم نيست شهرستانه يه روزايي مثل امروز كه دلم خيلي گرفته به خودم ميگم چرا من انقدر تنهام؟
كاش پول رهن يه خونه رو داشتم و مياووردمش پيش خودم من دست تنها با يه بچه كوچيك چيكار كنم اخه
حسرت كسايي رو ميخورم كه كنار خانواده شونن
اراده ميكنن كنار همن
ولي من چي؟
چرا توي اين كشور اجاره ي خونه انقد گرونه اخه مگه خشت طلاست؟!
خدايا خودت يه فرجي بكن
عزیزم ببخشینها ولی مشکلاتت چیزی نیست که انقدر بخاطرش غصه بخوری
فقط آهنگ و گریه چون منم خونوادم ازم دورن نه فامیلی نه دوستی نه آشنایی هیشکیو ندارم
کسیو پیدا کن که باهاش حرف بزنی من وقتی دلم میگیره حرف میزنم واقا سبک میشم
هیچی تو تاریکی دراز میکشم به سقف نگاه میکنم فکر میکنم
یا تو خیابون تنها قدم میزنم
آهنگ هم بعضی اوقات گوش میدم
آهنگ میزنم میرقصم
ویدیوکال میکنم
خداروشکر کن مامانتو داری میتونی بهش زنگ بزنی حداقل...
من چی بگم که 6ساله مامانم باهام قهره و قهرمون هم یه طوریه که دیگه برای هم تموم شدیم...
نه مرده که برم سرخاکش زار بزنم، نه دارمش که حداقل دلم گرفت بهش زنگ بزنم.
همیشه احساس تنهایی کردم...
حرص نخور من همیشه که گرفتارباشم دلم گرفته باشه قرآن میخونم
