شده آیا که غمی ریشه به جانت بزند؟
عاشقش باشی و او دم ز خیانت بزند؟
شخصی همه شب بر سر بیمار گریست
صبح که شد او بمرد و بیمار بزیست!
من پریشانتر از آنم که تو میپنداری
شده آیا ته یک شعر ترک برداری؟
یادم نمیاد
دیوانه تر از خویش کسی می جستم
دستم بگرفتند و به دستم دادند
سعدی
این غمگین ترین بیتی هست که شنیدم
اره شده
هرسال دلم را غم یک حادثه لرزاند
سال نود و درد عجب سال بدی بود...
هعى روزگار💔
من ازنگاه کلاغی که رفت فهمیدم که سرنوشت درختان باغ من تبراست.موسوی
خنده بر لب میزنم تا کس نداند درد من، ورنه این دنیایی که ما دیدیم خندیدن نداشت...
چه غریبانه تو با یاد وطن می نالی
من چه گویم که غریب است دلم در وطنم
حکایت این روزهای خیلی ها...
خانه دلتنگِ غروبی خفه بود
مثلِ امروز که تنگ است دلم
پدرم گفت چراغ
و شب از شب پُر شد
من به خود گفتم یک روز گذشت
مادرم آه کشید؛
«زود بر خواهد گشت.»
ابری آهسته به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد
که گمان داشت که هست این همه درد
در کمینِ دلِ آن کودکِ خُرد
آری، آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور
من نمی دانستم
معنیِ «هرگز» را
تو چرا بازنگشتی دیگر؟
آه ای واژه ی شوم
خو نکرده ست دلم با تو هنوز
من پس از این همه سال
چشم دارم در راه
که بیایند عزیزانم، آه
خوشا عشق و خوشا ناکامی عشق
خوشا رسوایی و بدنامی عشق
مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران ، وای به حال دگران
قلبمو پس بده دیگه نمی‌خوام ازهیچکار تو سر در بیارم برو دیگه واینسا اینجا مردم واست حرف درمیارن .
برو اما بدون وضع قلب لعنتیم ناجوره چشمام از گریه روزی که برمی‌گردی کوره.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
42 ثانیه پیش
42 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
