خیلی بهونه گیر شدم حالم‌واقعا بده

ما تو یه شهر دیگه ایم فقط منو بچمو شوهرم چندتا دوست خانوادگی داریم،،،خونواده و فامیلای جفتمون یه سهر دیگه هستن....شوهرم تا جای ممکن داره تلاش میکنه چیزی کم نذاشته واسمون (مثلا خونه ویلایی اجاره کرد که ما راحت باشیم حیاط داشته باشه چون اپارتمان که بوذیم اذیت میشدیم کلی داره کرایه سنگین میده ،،،یا مثلا از هرچیزی واسه منو دخترم یا وسیله خونه خوبشو میگیره نمیگم وضعمون توپه یا قصد پز دادن ندارم فقط دارم میگم شرایطمو تا بدونید،،پول روزانه بهم نمیده ولی برم جایی خودش نباشه واسم پول میفرسته مثلا رفتم ارایشگاه ۵۰تومن پول لازم داشتم واسم ۲۰۰فرستادت بود ومن تازه حسابمو چک کردم فهمیدم،،،ولی اهل پول دادن به طور ثابت نیس و خیلی چیزای دیگه)ولی اهل زیاد محبت زبونی نیس شوخی زیاد میکنه ها ولی مثلت دوس داشتنو به زبون نمیاره)ولی من سریع عصبی میشم قاطی میکنم سر دخترم شوهرم ولی اون اکثرا سکوت میکنه...نمیدونم چیکار کنم همش ازش طلبکارم....خیلی خستم ذهنم خستس از وقتی هم کرونا اومد نشد بچمو بزارم مغاره شوهرم ادامه ی کلاسامو برم‌میترسم مریض شه