نمیتونم واسه کسی بگم ، گفتنش عین تف سر بالاست ، زندگی مشترکم و اینکه چقدر شوهرم بچه بود ، دارم جدا میشم . ناراحتم به خاطر عمری که تلف کردم . ناراحتم به خاطر همه احمق بازی هایی که در اورد و تحمل کردم ، احساس خجالت میکنم که چهارسال با همچی موجود بچه ای زندگی کردم، چهارسال عین مامانش هی باید مراقبش بودم ، هی تذکر میدادم این رفتار درسته اون رفتار غلطه ، اونم عین یه نوجوون ۱۳-۱۴ ساله بود .🤦🏻♂️🤦🏻♂️🤦🏻♂️زندگی مشترک کلا به یه ورش هم نبود ، اصلا نمیدونست زندگی یعنی چی، فقط رو حساب جوگیری اومد ازدواج کرد واسه اینکه به خانوادش ثابت کنه زن گرفتن بلده ، بعد یه مدت دلشو زد و شروع کرد به جفتک انداختن . از خودم شرمنده ام که همچین تصمیم احمقانه ای گرفتم و به خاطر اصرار خانوادم باهاش ازدواج کردم .
منم بااصرارخانوادم بود دارم جدا میشم،چندسالته؟
من ادمی ام که خیلی ها وقتی میخوان یه تصمیم مهمی بگیرن باهام مشورت میکنند ، اما واسه ازدواج خودم احمقانه تصمیم گرفتم
چندسالتونه خودت و شوهرت رو میگم
ای بابا.... دلم گرفت 😕
گذشت و آینده میشه انتخاب درستی داشت
دیر نیست
بچه هم نداری؟
خداروشکر ک الان جدا شدی
با ی بچه خیلی سختتتتتهههه جدایی
منم ۲ ماه دیگ جشن عروسی عشقمه دارم تحمل میکنم و فراموش
ببین دلم از همین میسوزه اتفاقا ، که حتی تو این رابطه واسه کوتاه مدت هم حس عشق رو تجربه نکردم . از همون اول انگار مامانش بودم نه زنش . اینقدر رفتارهای بچگونه داست نمیتونستم به چشم شوهر ببینمش . خودش هم حتی بهم میگفت اخرا ، میگفت یادته اولا چقدر داغون بودم تو باعث شدی بزرگ تر بشم .
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
