دخترم تمام مراحل رشد و تکامل رو خیلی خوب طی کرد، فقط تأخیر کلامی داشت.
امسال کرونا گرفت و بخاطر تب تشنج کرد، چند روزی بیمارستان بستری بود تا اینکه بهترین فوق تخصص بیمارهای عفونی اطفال در شهر بندرعباس یعنی آقای دکتر رحمتی، روزی که دخترم ترخیص شد، گفت برای بررسی عصب و گرفتن نوار مغز ببرش فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان، بردم کلی دارو داد تا بخوابه و بعدش که دخترم بیدار شد دوبار جغجغه جلوش تکون داد و دخترم رفت سمت جغجغه، و سریعا تشخیص اوتیسم داد و گفت از همین امشب دارو براش شروع کن، اون شب تمام دنیا رو سرم خراب شد، ولی قول دادم به خودم بر اعصابم مسلط باشم و بهترین کارو برا دخترم بکنم، داروی دکتر رو اون شب بهش دادم، تا صبح رو دستم بال بال می زد، فردا با چندتا دکتر مشورت کردم گفتن ابدا اون دارو رو نده و متخصص مغز و اعصاب شایستگی تشخیص اوتیسم رو نداره، چندین دکتر بردمش، تمام دکترهای بندر و خانم دکتر ده بزرگی بهترین فوق تخصص روانپزشکی اطفال در شیراز، همه به اتفاق تشخیص اوتیسم رو رد کردند و حتی به تشخیص دکتر خندیدن و متعجب شدن. در ادامه همه چیز خوب پیش می رفت تا اینکه یه خانم دکتر جدیدی از تهران اومده بندرعباس تا طرحش رو بگذرونه، بردمش مجددا پیش اون، تا دخترم از در وارد شد گفت اوتیسم شدید داره، دوباره همه جا بردمش بعد فهمیدم، چون من به یکی از پزشکان گفته بودم من از اون دکتر شکایت می کنم، برای اینکه شکایت نکنم، خانم دکتر می خواست دخترم رو تحت درمان ببرم، دوباره بردمش چند جا، فیلمش رو برا هر روانشناس و روانپزشکی که می شناختم و نمی شناختم فرستادم، همه به اتفاق گفتند کاملا در اشتباه هستند، این دختر بسیار باهوش و با استعداده و حتی برا تأخیر کلامی گفتار درمانی هم نبرش، دخترم خیلی کلمات و جملات انگلیسی بلده، بیشتر از فارسی، گفتند این دختر از نظر تکلم مشکلی نداره و البته لازم می دونم از دکتر ماهان مازیار تشکر کنم که اولین نفری بودند که گفتند تحت هیچ شرایطی این دختر اوتیسم نداره و بسیار باهوشه، بقیه پزشکان هم همینو تأیید کردند.
الان صحبت اصلی من اینه: خدا به داد بچه هایی برسه که می رن زیر دست همچین دکترهایی، تصور کنید یک بچه ای که اوتیسم نداره و هیچ اختلالی نداره با این تشخیص و این داروها، چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد.اگر من یک مادر پیگیر نبودم، سرنوشت دخترم چی میشد؟