از اون دسته ادمایی ام که به سختی باکسی صمیمی میشم و اعتماد می کنم و از بیرون جدی و کم خرف و خیلی خیلی با ادب به نظر میام🤧🙃
ولی وقتی با کسی صمیمی بشم و بهش اعتماد کنم اصلا اونی نیستم که قبلا بود کلی اهل مسخره بازی و شوخی و حرفم اما چون دیر با کسی صمیمی میشم افراد خسته میشن و میرن و منم تنها می مونم چیکار کنم !!!😓
😂😂😂
منم برا همین همع دورمو خالی کردن برن بدرک
کار خوبی میکنی همینطوری ادامه بده دوست میخای چکار
تنهایی بهتراز همه چیزه والا
عب نداره
درون گرایی
ولی اگه خیلی اذیتت میکنه با یه مشاور صحبت کن
باطن و ظاهرت یکی باشه
قبل اینکه صمیمی بشی هم‌چیزی که هستی رو نشون بده تا کسایی که از این جور شخصیت خوششون میاد به سمتت بیان
دوستی با مردم نیمی از خرد است.این حرف امام رضاست.چقدرم حرف قشنگیه.
کافیه اخلاقت رو خوب کنی ولبخند بزنی.همه چیز خودش درست میشه
چ خوبی 😂بیابامن دوس شو
نه تنهایی خوب نیست .به مرور زمان آدم افسرده میشه
یه مدت اون یکی راه رو امتحان کن تا ببینی خرمگس دورت جمع میشه. البته اگر برداشت من از حرفت درست باشه. منم یه دختری خیلی جدی باشه سمتش نمیرم ولی اگه لوس و خنک باشه ادم حسابش نمیکنم دیگه
مثل من.... خداییش الان همونقدر انگشت شمار که دوست دارم مال دوران مهدم بود که مامانم منو بهشون معرفی کرد و تا الان باهمیم😁😂😂
خب نیاز نیست که با همه صمیمی بشید. در حد ایجاد رابطه و گاها وقت گذرونی پیش برید اینطوری روابطتون گسترش پیدا میکنه.
باز خوبه تو خودت نمیخوای ایتجوری خیلی خوبه
من بدبخت ادم کم دویی هستم اما همه فکر میکنن لااالم لال ....هر چی تو دانشگاه میرفتم پیش این و اون هیچ کس من و ادم حساب نمیکرد حرف هم میزدما سر صحبت و باز میکردم اما انگار ن انگار انقدر بهم بی توجهی شد انقدر چشم غره میرفتن ک با خودم میگفتم گ و ه خوردم اومدم پیششون ......
هیچ کس از من خوشش نمیومد و شده بودم ی ادم اویزون😞
