پدر من در یک خانواده خیلی با ادب بزرگ می شده مثلا نشده همو بدون پیشوند یا پسوند صدا کنن یه بار با دوستم خونه عموم بودیم عموم گفت آسید رضا میای کمک میزو جا به جا کنیم و دوستم می گفت من منظر بابا تو بود بیا کمک اما وقتی دیدم پسرش اومد تعجب کردم میا یا تا چند وقت پیش اگر بزرگتری بلند می شد همه میبایست بلند شن در این حد ادب مهمه دقیقا مثل این خانواده های مذهبی تو تلویزیون پدر من رو تصور کنین که در این خانواده بزرگ شده اما پسر ده سالش حرف زشت میزنه به پدرش توهین می کنه می گه به تو چه من می دونم با تو چی کارکنم قلدری میکنه میرم ابروتو می برم تو پیری(پیر نیست از نظر من اما خب چهل خورده ای سال داره)