به بـعضی ها یاد دادند که باید یه کاری بکنی که محبوب دلها بشی و به بعضی ها هم گفتند تو هم اکنون محبوب دلها هستی !
اما باید دست های اون پدر و مادری را که به بچه شان یاد میدهند که
هیچ وقت چنین چیزی شدنی نیست که محبوب همه باشی و راستش را بخواهی اصلا نیازی هم به این نداری که همه دوستت داشته بـاشند را بوسید.
نه اینکه هر کاری دلت میخواهد بکنی و نسبت به دیگران بی تفاوت بـاشی، نه.
تو کار درست را انجام بده، حالا این وسط کسی هم نپسندید ، نپسندید.
درست را هم چک کن، درست بودن را هم هر از چند گاهی چک کن ، اما اینکه دایم در تکاپوی تـایید و محبوبیت باشی، اشتباه است، شدنی نیست.
همیشه آدمهایی هستند که از لباس پوشیدن تو، قیافه تو، طرز فکر تو، رفتار و اطوار تو خوششان نمی آید.
آدم هایی هستند که بـرای آشنایی وارد ارتباط با آنها میشوی و بعد از دو هفته، یک ماه تو را نمیپسندند، شغل تو را مرام تو را نمیپسندند. مگر اشکالی دارد؟ مگر به این معناست که تو غلطی؟
نه عزیز ، هیچ راهی برای اینکه به چشم همه محبوب باشی وجود ندارد و این بد نیست.
این تنها فکر درستی است که به تو همان اعتماد به نفس و همان اعتباری را میدهد که تو در قلب دیگران به دنبال آنی.
خودت واقعا آن جوری بـاش که دوست داری به چشم دیگران آنجور بیایی.
اصیل، درست، راست، یکرنگ، اصیل، درست ... .
وقتی واقعا درست بـاشی دیگر برایت مهم نخواهد بود که دیگران چقدر درست یا غلط تو را ارزیابی میکنند.
اما وقتی درست نباشی...
امان از وقتی درست نباشی.
