گناه بزرگ و دشمنی

بچه ها من از یه شخصی به شدت بدم میاد البته کارا و رفتار خودش باعث شد نه تنها من بلکه کل خانواده نظرشون راجبش بد بشه حتی پسر خودش زد پاش و شکست این ادم قبلا مادرش و زده بود بد چشمه بد دهنه .... خلاصه خیلی وارد جزئیات نمیشم می ریم سراغ حس خودم من هنوزه که هنوزه بعد از 9 ، 10 سال گاهی اوقات که اخلاق و رفتارش خوب میشه دوستش دارم سعی میکنم رابطه ام و باهاش خوب کنم اما خب این حسم پایدار نیست چون رفتار اون زود تغییر میکنه و فوق‌العاده بد میشه نمی گم من خوبم اما بازم یه حرمت هایی و نگه میدارم این ادم خیلی من و اذیت میکنه از هر دری وارد میشه برای خرابکاری و سنگ انداختن و خودش هم این و قبول داره تو این ماجرای کرونا یه حرفایی زد و یه کارایی کرد که من خیلی ناراحت شدم خیلی گریه کردم الان چند وقته به جوری شدم احساس گناه میکنم درسته که آدم خوبی نیست ولی به هرحال انسانه بچه داره شاید تو دنیا فقط برای یه نفر مهم باشه با خودم میگم مرگ دست خداست من هیچ وقت آرزوی مرگ دشمنم نمیکنم اما اگه یه روزی این بمیره من نه ناراحت میشم نه خوشحال برام فرقی نداره فقط از یه نظر میگم آخیش دیگه راحت شدم الان خیلی احساس گناه میکنم به نظرتون چیکار منم بیایید یکم درد و دل کنیم  به خدا دلم این و میگه دست خودم نیست دارم دیوونه میشم