شما جای من بودید چه حسی پیدا میکردین؟

من با همسرم چهارسال دوست بودم دوستم در جریان بود خودم همه چیو براش تعریف میکردم تا اینکه با همسرم عقد کردیم واسه بله برون که فقط چند نفر محدود دعوت کرده بودیم این دوستمم دعوت کردم اومد میخام بگم حسابش از همه جدا بود یکسال از عقد من گذشته بود که دوستم عقد کرد رفتم محضرش بالا سرش قند سابیدم ولی اون بعد از عقدش سرد شد دیر به دیر پیام میداد واسه من اون تنها رفیقم بود ولی اون به جز منم دوست صمیمی داشت.

ولی هیچوقت اینجوری سرد نشده بود

یه روز بهش پیام دادم گفتم فلانی خیلی ازت ناراحتم اولین باره که ده روز شده و هیچ سراغی از من نمیگیری از وقتی عقد کردی خیلی سرد شدی, خیلی عذرخواهی کرد باز با هم خوب شدیم البته بازم دیر به دیر پیام میداد تا اینکه موقع عروسی من شد

شهر ما از شهر همسرم اینا خیلی دوره من خانواده دوستمو دعوت کردم ولی گفتن نمیتونن بیان منم دوستمو با شوهرش دعوت کردم قرار بود برن مشهد از مشهد که برگشتن تو مسیرشون بیان عروسی ما , یهو معلوم شد مادرشوهر و برادر شوهرشم هستن خلاصه اینکه شب حنابندون دیر رسیدن مادرشوهرش با اخم و تخم نشسته بود جلو ما دوستم گفت شام چیه گفتم فلان غذاس گفت إ شوهر من دوست نداره این غذا رو . خلاصه هم غرغر شنیدم هم ناراحت شدم بعدشم عروسی و بعد از عروسی تا مدت ها دوستم هیچ سراغی از من نمیگرفت در صورتی که منو میشناخت و میدونست چقد زودرنجم

تنها که میشدم مینشستم مثل کسی که عزیزش مرده برا دوستم گریه میکردم گریه های وحشتناک تا اینکه به خواهرش پیام دادم گفتم چرا فلانی اینجوری شده خواهرش گفت نمیدونم ولی بهش میگم یکی دو روز بعد خودش پیام داد بهش گفتم خواهرت بهت گفت گفت آره گفتم خب چرا اینجوری شدی گفت از دستت ناراحت بودم گفتم چرا؟ گفت چون اومدیم عروسیت واسمون سوییت جدا نگرفتی گفتم من مامانم اینا رفتن تو سوییت عموم اینا تا شما راحت باشید دیگه باید چیکار میکردم گفت میخاستم بیام خونتو ببینم اخر شب عروسیت بدرقت کنم گفتم تو که دیدی من تا ساعت سه نصف شب نبردنم خونه خودم چجوری نگهت میداشتم تا اون موقع گفت فردای عروسیت بهت چند بار زنگ زدم ولی خاموش بود گوشیت گفتم گوشیم تو ماشین عروس تا فردا عصر جامونده بود ماشین عروسم ماشین رفیق شوهرم بود

بهش گفتم تو منو میشناسی تو در جریان مشکلات خانوادگی ما بودی بهت گفته بودم چقد مشکل داریم تو میدونستی کاری از من ساخته نیست من باید چیکار میکردم؟ گفتم توام عقدت بدموقع بود من و مامانم و شوهرم شام رو تو ماشینمون خوردیم چون ساعت هشت عقد کردن بعدشم جشنش تو باغ بود اصلا فرصت واسه شام خوردن نبود واسه شامم دعوتمون نکرد ولی من تا اون موقع یه بارم گله نکردم گفت اره درست میگی تو همه مراسمات کم و کاستی هست 

انقد ازش رنجیدم که بهش گفتم تو خیلی کینه ای هستی اگه ناراحت بودی میگفتی تا بهت توضیح بدم ن بزاری بعد از چند ماه اونم خودم پیش قدم بشم حداقل با خودت میگفتی این غریبه زودرنجم هست درد و دلاشم فقط به من میگه اول زندگیشم هست اینجوری ترکش نکنم گفت حق داری ولی بازم روابطمون سرد شد ماهی یه بار اونم اکثرا من بهش پیام میدادم تا امروز که یه پیام فرستاده بود که چند روز دیکه عروسیشه یه پیامی که واسه کرونا نمیتونث عروسی بگیرن مثل توضیح که واسه همه فرستاده میشه واسه منم فرستاد

منم بهش یه تبریک خشک گفتم بچه ها خیلی ناراحتم خیلی بغض دارم اون تو جریان از اول دوستی من با همسرم تا عروسیمون بود ولی منو اینجوری در جریان عروسیش قرار داد مثل یه غریبه این انصافه؟ پونزده سال دوستی با یه شوهر کردنی از بین بره؟؟؟؟؟؟؟؟

یعنی پونزده سال رفاقت صادقانه با یه ازدواج باید ازبین بره؟