کاش اگه واقعا خدایی هست خودش بیاد بگه چیکار باید کرد ...
این چه زندگی اخه هر کس یه جور گرفتاره
خیلی دودلم موندم بین دوراهی انگار تو برزخم هیییییچ قدرت تصمیم گیری ندارم
کرونا که شروع شد با خیال اینکه یک ماهه تموم میشه از خوابگاه اومدم خونه پدریم
اما ادامه دار شد
زندگی کردن اینجا رو دوس ندارم
نمیتونم تو این شرایط ادامه بدم میشم یه ادم افسرده بی اعتماد به نفس
باید واسه ارشد بخونم و قبول شم و برم باز دانشگاه خودم
از رشتم خسته شدم از اون همه ریاضیات سخت داخلش اما فرصت تغییر رشته هم ندارم چون چیزی تا کنکور ارشد نمونده و من باید حتما دانشگاهی قبول سم که کارشناسیم بودم و اونجا رتبه های پایینو میگیره
به سختی حاضرم بخونم باز اون همه ریاضیات خشک رو هر چند میدونم درس خوندن تو این مملکت هیچ فایده ای نداره
اما باید بخونم بااااید بخونم که بتونم قبول شم و برم خوابگاه
میترسم از کرونا و عاقبتش
از اینکه بخونم و اما تا اردیبهشت که کنکوره کرونا شدتش کنم نشه و نتونم برم ازمون بدم
میترسم از اینکه مهر همینجور دانشگاا ها غیر حضوری باشن و خوندنم الکی بشه و نتونم برم
تازه باید کلی هم هزینه کنم و پول کتاب بدم
متنفرم از دنیایی که همش بازی سیاسته و رنج ....
واقعا سخته شرایط
چه رشته ای خوندین؟
اگه خدایی هست باید یه برکت بندازه تو زندگیمون مرغ خریدم یدونه ۷۵ هزار تومن .شوهرمم بیکاره گرفتاریم
