۱۷سالگیم ازدواج کردم اونوموقع خیلی دویش داشتم به مرور زمان تغییر کرد تو شرکت رئیس شد و همه فکرش شده کار و پست و مقامش منو و بچه ها تو اولویتش نبستیم همش زور میگه ازش بدم میاد ،پشتوانه مالی هم ندارم و به خلطر بچه هام نمیتونم جدا شم،یه زندگی بی عشق، عین کلفت فقط تو خونه کار میکنم و بچه بزرگ میکنم..بعد ۱۷ سال میبینم که هیچ نقطه مشترکی نداشتیم من از درس و شغل و پیشرفتم زدم و الان چیزی جز یه شوهر غر غرو که رئیس شده و دستور میده گیرم نیومده
بزنش تو دیوار
خب اشتباه کردی از درس وشغل وپیشرفتت زدی،عزیزم خودت اینکارو کردی،باید پای عواقبشم باشی
خب تو که شوهرت پولداره خرج بتراش چرا مثل کلفت کار کنی؟ عشق و حال کن
کارگر بگیر تفریح کن خرید کن باشگاه برو کلاس برو...
اگه آزادی داری شروع کن پیشرفت کن به خودت روحیه بده بهش زیاد رو نده بیاد سمتت
دوباره شروع کن علایق و اهدافتو دنبال کن...
درس،
هنر،
پیشرفت...
خودت که از خودت راضی باشی؛ ناخوداگاه می بینی همسرتم مهربون تر شده...
اول اینکه اشتباه کردی از خودت گذشتی
ولی حالا هم دیر نشده
توکه قراره بمونی و طلاق نگیری حالا حتی به خاطر بچه هات خب یه تلاشی کن تا عاشق هم بشید
الان تو این زندگی رو ساختی زورت نمیاد دو دستی تقدیم یکی دیگه کنی
اول یچیزایی یه وقتایی رو برای خودت باشه
ابراز محبت کن اگه اولش ضایع به نظر بیاد یا اون توجه نکنه ولی به مرور سنگ و اّب ممیکنه و خیلی کارای دیگه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
44 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
