خواهرم نسبت به من و مادرم و شوهرش بد دلی میکنه

من فکر میکنم مریضی روانی داره مثلا میان خونه ما باید من و مادرم یه شلوار گشاد بپوشیم با سرافون بلنده گشاااااد که یه تیکه از بدنمون مشخص نشه اگه در غیر این صورت باشه قهر میکنه یا دعوامون میکنه میگه مثلا شوهرم شمارو نبینه خوشتیپ باشین هروقت من میام از شما قشنگ تر باشم.مثلا گوشی شوهرش رو ساده داده دستش حتی خودشم آهنگاش که عکس زن روش باشه تو گوشیش پاک میکنه شاید باورنکنین مارک رو لباسام تا نمیرسه خونه میکنه که عکس مدلا روشه تو خیابون شوهرش اتفاقی نگاهش سمت زنی بره تا یک هفته دعواست اخلاقاش دیوونه کنندس باید با شوهرش بجز سلام چیزی نگم مادرم میگه شاید از اون خوشگل تری اینجوریه تعریف از خود نباشه من قدم بلنده هیکلمم پره صورتمم بانمکه اونم بد نیس فقط یه خورده چاقه بعد قدشم کوتاه که نه ولی متوسطه.نمیدونم چ مرگشه بخدا شب ها خونشون من نمیخوابم چون یه شب خوابیدم تا صبح نگهبونی داد و بیدار بود مثلا شوهرش سمت من نیامد بارها باهاش حرف زدم گفتم چیزی ازم دیدی؟چیزی از شوهرت دیدی؟ شوهرت ۱۹سال ازم بزرگ تره دقیقا دوبرابر سنم من ۱۹ سالمه میگه نه من چیزی ندیدم ذهن خودم اینجوریه مثلا خیلی جاها میگه کنارم برو اونور یا با من راه نرو بلند تری من کوتاه نشون میدم.برادرم همش میگه نه برو خونشون ن میاد اینجا بهش رو بده چون مریض روانیه شوهرشم همچین پخی نیست بگی خوشگله میدزدنش ولی این بیماری داره همه روکلافه کرده جالبش اینجاست هر روزم میاد خونمون ماهم باید شلوار سنگ بادی و سرافون روستایی و موهامون بکنیم تو آرایشم نکنیم زندگیمون و جهنم کرده واسمون امروز گفتم وقتی مریضی حق نداری هر روزم بیای شوهرتم شبا بکشونی اینجا ماهم آسایش داریم