واسه آموزش آره درسته. چون خیلی کوچیکه زود عادت میکنه. و قطعا راحتتر هم هست واسه مادر.
اما این مساله فقط واسه آموزش جدا خوابیدن صدق میکنه و عاطفه و احساس بچه رو کاملا نادیده میگیره.
به نظرم بچه ای که تو این سن تنها بخوابه حس امنیتش تامین نمیشه و شاید محیطشو ناامن حس کنه. شاید همین ناامن دونستن محیط اطراف تو آینده ش و ارتباطش تو جامعه خیلی موثر باشه.
نظر من بر اساس تجربه (هیچ دانشی ندارم در این زمینه) اینه که بچه حداقل، کم کم کم تا ١٨ماه کنار مادرش یا نهایتا تو اتاقی که مادرش هست بخوابه. اگر تا ٢سال باشه که چه بهتر.
شما اگر اذیتی نهایتا رو تخت کنار خودت نذارش. مثلا تختشو بیار تو اتاقتون با فاصله از تخت خودتون باشه که اون بچه حضور شما رو حس کنه. یا اینکه خودت و همسرت رو تخت باشین، بچه پایین براش تشک بذار.