بچه ها من تو ی شهر غریبم. هیچ کسی رو ندارم نه خواهری نه دوستی نه خواهرشوهر یا جاری هیچی.. مامانم هم ازم دوره و از پدرم جدا شده فقط هر بار تماس میگیره از مشکلاتش میگه و بیشتر اعصابم داغون و له میشه...
شوهرمم شغلش یجوریه از صبح که میره ظهر ی دو ساعتی میاد برای نهار خونه و بعدشم دوباره میره ساعت ده و نیم شب میاد..کلا هم خیلی کم حرف هست و سرد از لحاظ جنسی و اهل تفریح و هیجان نیست شب هم که میاد خونه میشینه شام میخوره و پا تلویزیون مرتب فقط اخبار اقتصادی و سیاسی رو چک میکنه. بارها بهش غر زدم که یکم بیا بریم بگردیم ، بیا بریم ی دور تو خیابونا بزنیم ی بستنی بخوریم ولی فایده نداره..فقط هی میگه کارم زیاده و خسته ام
البته مرد مهربون و مسولیت پذیریه از لحاظ مالی هم مشکلی نداریم ولی حس میکنم نیاز روحم برطرف نمیشه و خیلی تنهام...شش ساله عروسی کردم و بچه هم ندارم
خواستم برم باشگاه یکم روحیه ام خوب شه که این کرونا اومد ادم میترسه بره تازه مریض شه...
بچه ها چیکار کنم؟
