من بعدشش سال ویه سقط بچه دارشدم.... بچم یماه زودبدنیااومد... کم وزن بود... نمیخوابید... بخاطرزردی وعفونت ادراربستری شد... توغربت دست تنهام... چندماه کولیک وبیخوابی بچه ومن وشوهرم... بعدکرونای شوهرم... من خیلی مواظب بچم ولی چهارشنبه افتادازپشت سر.... گریه واستفراغ.... پسریازده ماهموبردیم اسکن خداروشکرهیچی نبود...... ایناروگفتم بدونین چقداسترس کشیدم..... الان همش دنبالشم ولی ناامیدم وپرازدلهره.... پسرمم شیطونه اصلانمیشینه..... هرارمیدونیدبگیدکنم بهترشم..... خداخیرتون بده...
چی بگیم عزیزم؟
سعی کن با یه آدم معتمد دوست شی.اما همه ی رازهاتو نگو
عزیزم تا جایی که میتونی خونه را براش امن کن ، جاهایی که سرامیکا فرش بنداز ، اگر نداری تشک پهن کن ، لبه های تیز میزها رو محافظ بزن و بزار بچه راحت بازی کنه
نگرانیت طبیعیه گلم
کار خونه رو ول کن کلا و فقط وقتتو به بچه اختصاص بده.سن حساسیه و بلا سرش میاد. سعی کن از باهاش بودن لذت ببری. وگرنه به دیده ی یه بچه دردسر ساز و نا آروم نگاهش کنی برای خودت سخت تر میشه.شوهرت که اومد کار کن
بچت چند هفته و با چه وزنی به دنیا اومد؟
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
