برادر شوهرم ۲۲ سالشه، ۷ سال از من کوچک هست، خیلی پسر مودب و باشخصیت و با اخلاقی هم هست، درس می‌خونه، کار میکنه و با دختری هم که دوسته قصد ازدواج داره
حالا با یه پسری هم دوسته که حالات های دخترونه داره، اما اونطور که خودش برای من تعریف میکنه آدم خوبیه و آزارش به کسی نمیرسه
دیروز چون شارژ لپ تاپشون تموم میشه با هم میرن خونه که کارشون رو خونه انجام بدن، یه ویدیو بوده که حتما باید ادیت می‌کردن و تحویل میدادن
برادر شوهر بزرگ هم که مخالف دوستی این دوتا باهم هست خیلی بد رفتار میکنه و بلند بلند حرفای بدی میزنه دوستش متوجه میشه
حالا برادر شوهر کوچیک هم از این اتفاق خیلی ناراحت شده و میگه چه دلیلی داره برادر بزرگترش اینقدر دخالت کنه توی تمام زندگیش و حق بی احترامی به دوستش رو نداشته، به خاطر همین دیشب خونه نرفته و توی ماشین خوابیده و جواب تلفن کسی رو هم نداده
امروز به اصرار همسر که جواب منو میده بهش زنگ زدم و گفتم بیاد حرف بزنیم ببینیم چی شده
امروز کلی حرف زد و خیلی ناراحت بود از تمام دخالت هایی که برادر بزرگ ترش توی زندگیش و انتخاب هاش میکنه و میگه میخوام برم جایی رو برای خودم اجاره کنم و واقعا تصمیمش جدیه
من به شوهرم گفتم ما که یه اتاق خالی داریم و برادرت هم که تا عصر دنبال کارهای خودشه و خونه نیست اگه دوست داری بهش بگو مدتی بیاد اینجا بمونه تا حال هواش عوض بشه و روحیش بهتر بشه، اینجوری بعد یه مدت برمیگرده خونه، اما اگه بره جایی رو اجاره کنه تو این شرایط هم پولش میره هم ضربه‌ی روحی بهش وارد میشه و حس میکنه خانواده اهمیت ندادن بهش
وقتی شوهرم بهش گفت خیلی خوشحال شد و با اصرار قبول کرد یه مدت بیاد اینجا
حالا امشب که رفت خونه وسایل ضروریش رو جمع کنه دوست دخترش بهش فشار آورده که حق نداری بری باید خونه بمونی و باز این اعصاب خورد شده و با دختره بحث و دعواش شده و از وقتی اومده اینجا گوشیش رو خاموش کرده و دختره هم خیلی ناراحته
از طرفی هم برادر شوهر بزرگ هم با شوهرم بحثش شده که تو اینو پر رو کردی
این ماجرا رو تعریف کردم بگم ایکاش ما آدم ها اینقدر دخالت تو زندگی هم نکنیم، اینقدر بدون در نظر گرفتن شرایط اون آدم ازش انتظار نداشته باشیم، این قدر شرایط رو باب میل خودمون نخوایم، اینقدر همدیگرو به خاطر چیزای سطحی آزار ندیم...
