در مورد من که جواب داد. مثلا اگه تو سن کم به من اجازه نمی دادن برم اون ور دنیا، الان شاید یک دهم چیزایی که دارم رو هم نداشتم. منظورم فقط مادی نیست. مدرک، شغل، موقعیت، اعتماد به نفس...
من الان خیالم از بابت خیلی چیزا راحته. خیلی از نگرانی هایی که دیگران دارن رو ندارم. مشکلات دیگران روندارم. همه ی اینا رو مدیون اون روزا و محدود نشدنم هستم.
به من اعتماد کردن. کاملا آزادم گذاشتن. ولی می دونستن که منم کسی نیستم که خودم یا هدفمو فراموش کنم. اگه کمی محدود می کردن شاید همه چی عوض می شد. برای همین گفتم تا یه جایی باید درست تربیت کرد، محدود کرد، ولی بعدش باید آزاد گذاشت. باید به انتخاباش احترام گذاشت. هر چند به نظر ما اشتباه باشن. چون ممکنه اونی که اشتباه می کنه ما باشیم.