طولانی ترین انتظاری که

کاشکی باد صبا خبری ببره از من یا بیاره از اون که پیرم کرد و زمین گیرم کرد و رهایم کرد تا در غم فراغش همه شب نالانم. ای کاش میشد.... 😭😭😭

قدر لحظه های عمر را فقط توی چشم انتظاری میشه فهمید درست زمانی که پشت چراغ قرمز یه چهارراه منتظر چراغ سبزی که حرکت کنی، اونجاس که میفهمی چقدر ثانیه ها طولانی هستند ولی افسوس که زود می‌گذرد این عمر گرانمایه............ 

بیا بیا که مرا طاقت جدایی نیست

رها مکن که دلم را ز غم رهایی نیست

دلم ببردی و گر سر جدا کنی ز تنم

به جان تو که دلم را سر جدایی نیست

بریز جرعه که هنگامه غمت گرم است

بگیر باده که هنگام پارسایی نیست

اگر ربوده به زلف تو شد دلم چه عجب

چو کار زلف تو، الا که دلربایی نیست

بر آب دیده روانی تو همی خواهم

اگر چه آب مرا بر درت روایی نیست

مرا بپرسی کاخر مرا ز تو غم نیست

اگر نیایی هست و اگر بیایی نیست

خبرت هست که دلتنگ نگاهت شده ام
بی قرار تو و چشمان خمارت شده ام

خبرت هست دلم مست حضور تو شده
عاشق و شیفته ی زنگ صدایت شده ام

خبرت هست که باران بهارم شده ای
چون پرستوی مهاجر نگرانت شده ام

خط به خط زنده گی ام پر شده از بودن تو
خبرت نیست و شادم که فدایت شده ام

من از راهی دور

برای خواندن خواب های تو آمده‌ام،

من از راهی دور

برای گفتن از گریه های خویش

راهی نیست،

در دست افشانی حروف

باید به مراسم آسان اسم تو برگردم،

من به شنیدن اسم تو عادت دارم

من

مشق نانوشته ام به دست نی،

خواندن از خواب تو آموخته ام به راه

من

باران بریده ام به وقت دی،

گفتن از گریه های تو آموخته ام به راه

به من بگو

در این برهوت بی خواب و طی،

مگر من چه کرده‌ ام

که شاعرتر از اندوه آدمی ام آفریده اند؟

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست

 به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس

که به هر حلقه موییت گرفتاری هست

 گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست

در و دیوار گواهی بدهد کاری هست

 هر که عیبم کند از عشق و ملامت گوید

تا ندیدست تو را بر منش انکاری هست

 صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم

همه دانند که در صحبت گل خاری هست

 نه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بس

که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست

 باد خاکی ز مقام تو بیاورد و ببرد

آب هر طیب که در کلبه عطاری هست

 من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود

جان و سر را نتوان گفت که مقداری هست

 من از این دلق مرقع به درآیم روزی

تا همه خلق بدانند که زناری هست

 همه را هست همین داغ محبت که مراست

که نه مستم من و در دور تو هشیاری هست

 عشق نه حدیثی ست که پنهان ماند

داستانی ست که بر هر سر بازاری هست