بعد چهارپنج سال ابراز علاقه حالا ک فهمید منم بهش علاقمند شدم نابودم کرد با حرفاش از دیروز تاحالا فقط دارم اشک میریزم تمام غرور و احساسم از بین رفت
آخریم حرفاشم با ی وویس سه دیقه ای گف که من دوست ندارم یکی دیگرو چهارساله ک میخام کله شهر و باهاش خاطره دارم.بااینکه ولم کرده با عکساش روزامو میگذرونم.به همین راحتی گف نمیخامت و دوست ندارم واقعا دارم منفجر میشم از ناراحتی
فراموشش کن بجاش از خدا تشکر کن کع هویت واقعیش رو شد. بعد چن روز عادی میشه کلاس برو برقص و همش خداروشکر کن بگو خوب که بیشتر باهاش نموندم زود هویتش رو شد
دليلش چيه؟!
چی بگیم ک نگفتنش بهتر و گفتنش مایه دردسر به این فک کن فردا با ی بچه میزاشتو میرفت بهتر بود یا الان خدارو شکر کن لیاقتتو نداشته نگران نباش فردا بزرگتر شدی ب این کارات میخندی پاشو زندگی کن
من الان چندماه بود از خدا میخواستم که باهم خوب بشبم مشکلاتمون از بین بره بهم برسیم.چقدر صداش کردن راز و نیاز ولی انگار برعکس شد.ازم جداش کرد.اگ غریبه بود راحت بود ولی فامیله
فک میکنم اگ ی روز کنار یکی دیگه ببینمش قلبم وایمیسه
نابود نشو نابودش کن انتقام نمیگم خودتو ب جایی برسون پشیمون شه از دستت داده
من نمیدونم چرا اینجوریه تو زندگیم تا حالا به دونفر علاقه مند شدم و دقیقا همون دونفر ترکم کردن و قلبمو شکستن
واقعا دارم نابود میشم
ب دلیلش فکر نکن چرا خودتو اینجوری میبینی چون خودشو در حد تو ندیده رفته چون از اون سر تری چون بهتری چرا همیشه دخترا بعد جدایی خودشونو کم میبینن اعتماد بنفس شونو از دست میدن نمی دونم قوی باش بهتر از اون هست
