هفت ساله ازدواج کردم
شوهرم هم خوبه هم بده مثل اکثر آدما
برای خیلی ها دلسوزی میکنه،خسیس نیست،اهل تفریح هست اما ترجیحا با سمت خودش،تو کارش خدا شکر موفقه،با منو بچم تا جایی که سعی کنه خوبه.
اما بدی هاش
اگر چیزی بر وفق مرادش نباشه عصبی و بددهن میکنه،دوست نداره از خونه به تنهایی برم بیرون (تا قبل از اینکه بچه داشته باشم نگذاشت برم کلاس بهونه میآورد)الان هم که بچه دارم بهونه درست شده
نمیزاره با فامیلامون رفت و آمد کنم میگم خودم میرم تو نیا باز هم نمیزاره
خونه پدر و مادر حق ندارم بیشتر از اون چیزی که تعیین کرده برم اگر هم ببره میگه حتما با مامانت برنامه ریزی داری یا خونشون کسی اومده.
حق ندارم کسی بیاد خونم به جز خانوادهامون که الان اون هم با خانوادم قطع رابطه کرده.
الان هم چون با خانوادم به مشکل خورده منو نمیبره میگه باید اونا عذاب بکشن.
همش بهونه کرونا میاره(درسته کرونا هست اما خوب یعنی حق ندارم برم ازشون یک سر بزنم دلم لک زده که صورتشون ببینم)الان هم میگه یا من یا اونا
