من این حرفی که زدم تجربه ۱۰ سال خودمه
چون هر وقت واسه کسی وقت گذاشتم که باعث شد مثلا بین من و شوهرم بحث به وجود بیاد
دیدم نوبت من که میشد فلانی خیلی راحت میگفت ببخشید نمیتونم بیام یا ببخشید نمیتونم کمکت کنم به همین راحتی. ولی من شده با شوهرم جر و بحث میکردم بخاطر اونا
الان میگم واقعا چقدر ساده لوح بودم
و ارزشی که میزارم واسه شوهرم هم اون هم خانوادم بیشتر بهم احترام میزارن
حتی بین خودم و شوهرم و بچه هام
اولویت اول خودم هستم
چون وقتی خودت و فراموش کنی یا همش از خودگذشتگی کنی باعث میشه دیگران همش ازت انتظار داشته باشن
و وظیفه بشه
کلا این سایت همه با مادر و خواهرشون بدن
همه هم زود پیشنهاد طلاق و قطع رابطه میدن
کلا عقده های درونیشون رو اینجا خالی میکنن
قربون خواهرخودم برم که نع اون به من بی احترامی نع من ایقداحترام همدیگه رو داریم چیزی خوب نباشه خیلی محترمانه میگم نع اینجوری
بزار دیگه عکسارو عزیزم
برا اینه که پر توقعشون کردیم, من هر سال تولدش یه جوری از یه ماه قبل برنامه ی سورپرایز میچیدم, هر چی میخواست جز چشم نمیگفتم, تا جایی رسید که منو کمتر از خودش دید, درحالی که خیلی از چیزا رو مدیون منه, خیلی زحمت کشیدم برا موفقیتش, همه ی دوستاش چه جلو روم چه پشت سرم میگفتن که آبجیت دلسوز تر مادره برات ولی خب حماقته این کارها.
تو رزندگی اول خودت بعد همسر و پدر و مادرت مهمن ,بقیه واسه شلوغی مهمونیاست
استارتر ناراحتیت و به خواهرت بگو با احترام و بزار متوجه بشه اگه کار اشتباهی کرده ولی قهر نکن چون خواهر مثل رفیق نیست بتونی باهاش کات کنی
اونم بنده خدا استرس و فشار روش بوده رو تو خالی کرده
درکش کن و امشب تو شادیش کنارش باش
استارتر بخاطر خواهرزادت برو ( اما دیر برو و زود هم برگرد) کمک هم نکن که وظیفه تلقی شه
از طرفی با شوهرت صحبت کن هم اون حرفی که بهت گفته رو از دلت در بیاره هم شما، بحثتون رو بیخودی کش نده
عزیزم با خواهرت سرسنگین باش ولی قهر نه مراسمشم شرکت کن الان وقت قهر تلافی نیست دو روز دیگه یادتون میر ولی خواهر زاده ات یادش میمونه تولدش نرفتی
