گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی...
گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...
گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...
گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که...
گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...
گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...
گاهی دلگیری ...
شاید از خودت ....
ای دنیا
تف به ذاتت
بدبختم کردی
چی شد عزیز از همسرتون خبری نشد
خیلی دلم تنگ شده.اما میخوام یه چیزایی رو به خودم ثابت کنم.پدر مادرمم میگن سکوت کن فعلا.قلبم درد گرفته از غصه.انگار صد ساله دورم ازش...به حرفایی که بهم زد فکر میکنم از عصبانیت منفجر میشم ولی از اون طرف یهو یه چیزی میبینم یادش میفتم میرم یه جا تنهایی شر شر اشک میریزم
آدما تو خلوت خودشون غصه ها و‌حرفا رو بزرگ میکنن چون دارن بهش فکر میکنن....
همسرتو تنها نزار چاره ای نیست براش پیام بده و درد دل کن مضمون نامه آت این باشه که اره ده سال پیش با عشق ازدواج کردی و از روز های خوبتون بعدا دلتنگی ها .مثل اینکه داری با خدا صحبت می‌کنی ولی بفرست همسرت
اول از عشق وعلاقتون بگو بعدا حرفایی که باعث رنج آت شده.
گلایه هاتو بگو
اینکه ای خدا انتظار نداشتم همسرم روزی نسبت بهم لی تفاوت باشه
