سلام دوستان من از بچگی خیلی دوست داشتم زندگیم خوب باشه وهمه چی نظم داشته باشه دوست داشتم همیشه آدم خوبه باشم واز هرلحاظ کامل باشم مثلا نماز بخونم اما نمازخوندنام همیشه بیشتر از دویا سه روز دوام نداشت وآخرین بارهم فقط یه ماه طول کشید راستشو بخواهید دلیلش تنبلیم نیست این که هیچ فرقی تو خودم وزندگیم احساس نمیکنم وقتی نماز میخونم، حالاهم اونقدر شروع کردم و ادامه ندادم اصلا دوست ندارم شروع کنم وخیلی کارهای دیگمم اینطوری شدن بدون اینکه من بخوام مثلا تو مدرسه همیشه شاگرد اول بودم ولی کنکورو نخوندم و آخرشو خراب کردم تو زندگیم برنامه منظمی ندارم روزها همینطور دارن میگذرن ومن هیچ پیشرفتی ندارم فقط در جا میزنم هروقتم برنامه ریختم برای هرچیز فقط دوسه روز بهش عمل کردم وبعدم نابودش کردم شخصیت تنبلی ندارم ولی احساس میکنم زندگیم به شکل عجیبی داره میره جلو طوریکه من توان کنترلشو ندارم الانم دوست دارم تغییر کنم مثل همیشه ولی اونقدر اقدام کردم وشکست خوردم که حالم از برنامه وتغییر و هرچیز دیگه بهم میخوره بارها شکست خوردم تو چیزهایی که میخواستم بهشون برسم اما بازم رها نکردم و ادامه دادم فکر میکنم زندگی برام سخت تر از چیزی که برای یک انسان عادی باید باشه شاید روحم خیلی سختگیری میکنه نسبت به خودم اما اینم بگم کلی زندگی آسونی نداشتم خلاصه اینکه الان هرچقدر مطلب واینا میخونم میبینم واقعا تو سنیم که باید دیگه تغییر بدم زندگیمو وترسم این که همینطوری همش بگذره و من نهایتا همین باشم
خیلی خستم از همه چی دیگه هیچ هدفی برام جذاب نیست جذابم باشه توان تلاش کردن برای رسیدن بهشو تو خودم نمیبینم به بچگی هام که نگاه میکنم میبینم واقعا زندگیرو دوست داشتم هیجانات مثبت داشتم الان خالی خالیم
انگار دارم تبدیل میشم به هییییچ
اگه الان بهم حق برآورده شدن یه آرزو رو بدن میگم فقط میخوام دوباره بدنیا بیام واز اول شروع کنم
کیا اینطورین؟!
