متوجه شدم که آنزیم‌های کبدی‌ام بشدت بالاست. خیلی به این موضوع اهمیت ندادم، اما به سفارش یکی از دوستان به یکی از متخصصان داخلی تهران مراجعه کردم؛ که دکتر با دیدن جواب آزمایش‌ها، سوالاتی از سابقه بیماری، وضع تغذیه و... ام پرسید (توضیح دادم که از نوجوانی ورزش می‌کردم، اما به علت مشغله کاری، فعالیت ورزشی‌ام این روزها کمتر شده).
اون موقع 95 کیلو وزن داشتم و چاق بودم. اهل خوردن بودم؛ اما مجبور شدم به گیاه‌خواری روی بیارم. چه روزهایی که از شدت گرسنگی، ضعف شدید می‌گرفتم، اما مجبور بودم. سه ماه با تمام سختی‌هایش گذشت و من حدود 10 کیلو وزن کم کرده بودم. بااینکه آنزیم‌های کبدی‌ام پایین اومده بودن اما دردی مبهم در شکم احساس می‌کردم.
دکتر از نتیجه‌ی رژیم و کاهش وزنم راضی بود اما باید درد شکم را بررسی می‌کرد.
برایم اسکن نوشت. روزی که برای گرفتن جواب اسکن مراجعه کردم، متصدی مربوطه گفت که باید برای گرفتن جواب به ساختمان دیگر و قسمت "موارد مشکوک" بروم. خیلی متوجه منظورش از قسمت " موارد مشکوک " نشدم؛ اما با مراجعه به اونجا بیمارانی رو دیدم که توان راه رفتن نداشتن. با دیدن شرایط بد اون‌ها استرس شدیدی به سراغم آمد.
نوبتم که شد پزشک تصویربردار از سابقه‌ی بیماری سرطان در خانواده‌ام پرسید. تا جایی که به یاد داشتم هیچکدوم از بستگان درجه‌یک یا دوی من از طریق سرطان کبد فوت نکرده بودند؛ اما دکتر برام توضیح داد که احتمالاً اکثر بستگان من از طریق "سرطان" فوت شدن و من بی‌خبر بوده‌ام!
موضوع رو به کسی نگفتم. بعد از اون روز خاص شروع کردم به تقسیم ارث و میراث و تسویه بدهی‌هایم. تمام اتفاقات خوب و بد زندگی‌ام را مرور کردم. سعی کردم از آن‌هایی که شاید بدی در حقشان کرده‌ام دلجویی کنم. روز موعود فرا رسید و پیش دکتر رفتم
دوستای عزیزم ❣
کاش به خودمون بیایم
این دنیا چی داره که دو دستی چسبیدیم بهش
آخرت مون رو فدای دنیا کردیم
غافل از اینکه زندگی اصلی اونجاست
هرجور خواستیم خوردیم
پوشیدیم
گناه کردیم
حرص خوردیم
وقتشه که به خودمون بیایم❤
پ.ن : داستان راجع به من نیست
چقدر حس و حال خوب داره تاپیکات😍همش از مهربونی خدا حرف میزنی چیزی ک باتموم وجودم بهش معتقدم . خدا خیرت بده بابت این تاپیکای مفید و انرژی مثبتت
