سلام بچها باشوهرم دوست بودیم از عشق و عاشقی ازدواج کردیم تنها محضر عقد کردیم خانوادش ن واس عقدم امدن ن خاستگاری ن عروسیم ی هزار تومن کمک نکردن بچم دنیاامد زنگ نزن حالا اشتی کردن منو رو سرشون میذارن از بس محبت میکنن احترام میذارن خیلی عوض شدن اما تو دلم کینه و‌نفرته ک برا عروسیم نیامدن کسی رم نذاشتن بیاد فقد خانواده خودم بودن ب نظرتون خوب شم الان باهاشون؟
ن تا اخر عمر بجنگ باهاشون
هم خودمو عذاب بده هم شوهرتو😐
به دلت رجوع کن
اینا نظر دادن نیست. اگر همه عالم و آدم بگن اره ولی دلت صاف نشه نمیشه
آره خوب شو هر کسی ممکنه اشتباه کنه مهم اینه اونا اشتباهشون رو فهمیدن و قصد جبران دارن شماهم کینه و نفرت رو از دلت بیرون کن عزیزم اینطوری آرامش بیشتری داری نذار چیزی که گذشته رو زندگیت تاثیر بذاره
اره بابا دیگه الان گذشت ورفت بزار بیشترازاین دخترت تنها نشه
اینجوری در نظر بگیر ک اون نبودن ها بهای رسیدن شما ب عشقتون بوده
و این خوب شدنها پاداش رسیدن ب عشقتون
اینجوری دید قشنگتری پیدا میکنین
حتما خوب شو
فقط صمیمی نشو
همیشه جانب احتیاطو نگه دار و با احترام رفتار کن
میبینی یوقت صمیمی بشی به ضررته
تو قرآن نوشته فقط عده کمی هستن که به مقامی میرسن که با محبت دشمنو تبدیل به دوست میکنن،دوستی بهتر از دشمنیه
من بخاطر شوهرم رفتم خونشون خیلی خوبم باهاشون خواستم ببخشم اما هرکار میکنم دلم صاف نمیش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
6 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
