در همین لحظه که من در حال نوشتنم ، در گوشه‌ی دیگری از جهان ، انسان های زیادی گرسنه‌اند. اگر ژان پل سارتر بود میگفت من در برابر این گرسنگی مسئولم. البته من اعتراض می‌کردم: من نمیدانم آنجا چه خبر است و برای تغییر وضع اسفبار موجود ، کار چندانی از دستم برنمی‌آید.
ولی سارتر میگفت این منم که انتخاب کرده‌ام بی‌خبر بمانم و به جای آنکه خود را درگیر این وضع اسفبار کنم ، در این لحظه‌ی خاص فقط بنویسم. می‌توانستم فراخوانی بدهم و اعانه جمع کنم یا از طریق ارتباطاتی که در اصحاب رسانه دارم ، توجه همگان را به وضع موجود جذب کنم ، ولی انتخاب کرده‌ام آن را نادیده بگیرم. من در برابر آنچه می‌کنم و آنچه انتخاب می‌کنم که نادیده بگیرم ، مسئولم.
روان درمانی اگزیستانسیال
اروین د یالوم
