من تو شرایط رسمی مثل سر کار، دانشگاه عملکرد خوبی داشتم ولی تو رابطه هام نه. انگار خودی وجود نداشت. نمیدونم این حس من رو چند نفر تجربه کردید ولی فرض کن دریافت عقل و احساست رو همیشه نادیده بگیری و کارهایی خلاف اون انجام بدی. اینکه نتیجه تلاش هات برات بی ارزش باشه و فکر کنی تو لایق عزت و احترام نیستی. اینکه فکر کنی تو دنیا تو حق بودن و زیستن نداری و فقط بخوای بقیه یا حتی دشمناتو دل شاد کنی. شده اینقدر خودتون رو گم کنید؟ اصلا رابطتون با خودتون چه جوریه؟
نفهمیدم چی گفتی
یک ساعت در روز رو ب خودتون و شناخت خودتون اختصاص بدید
خیلی کمک تون میکنه ک نسبت ب شخصیت و توقعات و هدف هاتون اشراف پیدا کنید
همین دغدغه مندی خوب و با ارزشه.شروع راهه
حدس من اینه که بیشتر با کودک درونتون بیگانه شدین.پاسخ نیازهاش رو ندادید و اون ترجیح داده جایی امن پنهان بشه
باشه.ممنون
یه راهکار که تا حدی به من کمک کرد این بودکه روزی پنج تا کار که خوشحالم میکنه انجام بدم. هر کاری
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
50 ثانیه پیش
52 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
