بچه ها خداروشکر بچم سالمه

دیروز دکترم بلاخره اومد رفتیم سونوهامو که دید حساب کرد ۱۶ روز اختلاف سن داره  بچم با تاریخ پریودی دکتر گفت بالای دو هفته رو ختم بارداری میدیم حالا که ضربان داره باید سریع برداریم گریه کردم گفتم خانم دکتر نمیمونه که گفت چیکار کنیم ولش کنیم قلبشم لیست کنه مرده زایی داشته باشی گفت برا اطمینان برو سونوی داپلر بیا تکلیفت مشخص بشه رفتیم از سونو داپلر به زور وقت گرفتیم با زیر نیزی و اینا که منو زود راه بتدازه وقت گرفتیم گفت چهار ساعته دیگه دکتر میاد منکه دو روز یه چشم خون بود یه چشم اشک دیگه با کوچکترین حرکت بچه فک میکردم داره بچم جون میده گریه میکردم تو ماشین شکممو باز کردم به حرکات ضعیفش نگا کردم گریه کردم میگفتم دیگه حرکاتشو نمیفهمم از فردا شکمم خالی میشه شاید این اخرین حرکات بچم باشه شاید تا اخر عمر دیگه هیچوقت لگد بچمو نتونم حس کنم بعد ۱۵ سال نازایی باردار شدم اونم بعد ۸ ای وی اف اینم معجزه س حامله شدم خدایا کی میخواد برگرده به دوران نازایی خدایا نفسمو بگیر وای داشتم دیوانه میشدم میگفتم خدا اونهمه شماتت گوشام شنید اونهمه دوا درمان کردم نشد تازه تازه داشت شکمم بزرگ میشد خرکاتشو خس میکردم عصبی میشدم سرم یجا واینمیستاددستو مام میلرزید  میفتم خدایا این تنها دلخوشیمه ازم نگیر ثانیه ای نبود گریه نکنم حس خفگی داشتم همش فکر مامانم بودم که براش لباس خریده لحاف تشکاشو دوخته چقد ذوق داشتن چقد تو این ۷ ماه زحمتمو کشیدن داشتم به مرز جنون میرسیدم شوهرمم کنار جوب سیگار میکشید تا اینکه وقتم شد رفتیم داخل مطب دراز کشیدم تا دکتر بیاد با هق هق گریه میکردم میگفتم اخرین سونوی بچمه دیگه هیچوقت نمیبینمش از فردا چجوری صبحا بیدار میشم بدون بچم دکتر اومد گفت چرا اینجوری میکنی گفتم اینجوری گفتن منم بعد ۱۵ سال نازایی حامله شدم نگا کرد یه مدت چیزی نگفت ولی من بچمو تو صحفه تلوزیون میدیدم گریه میکردم دستاشو پاهاشو صدای قلبشو دکتر گفت سن حاملگیت که خوبه ۲۸ هفته  و دو روزی گفتم اخه سونوهای قبلیم گفتن تو۲۶ هفته مونده گفت نمیدونم چرا بهت اونجوری گفتن همش پنج روز اختلاف سنی داری وای انگار دنیارو بهم دادن شوهرم گریه کرد من گریه کردم شوهرم به دکتر شیرینی پول داد دکتر نگرفت گفت همینکه شمارو خوشحال کردم برا من شیرینی وای کلی دعاش کردیم انگاری دنیارو بهم دادن  به مامانم شوهرم زنگ زد گفت موشدولوخ بده بچه سالمه مامانم گریه کرد گفت از صبح نشستم کنار قبر شهدای گمنام سرمو کشیدم گریه میکنم خدایا شکرت بچمو پشیمون نکردی اومدیم دکتر دکترم گفت خداروشکر همه چی طبیعی  وای من پیر شدم اصلا طاقتشو نداشتم بچمو از دست بدم تمام دلخوشیمونه تو این چند روز ممنونم از همه دوستانی که بهم دعا کردن به فکرم بودین دعاهای شما بچمو بهم برگردوند