سه سال ونیمه که ازدواج کردم،هنوز نتونستم باخانواده شوهرم کنار بیام،بودنشون کنارم باعث عذابمه،امکانش نیست که باهاشون رفت وآمدکمتری هم کنیم،همش میگم تاوقتی این آدما توزندگی من هستن،نمی تونم آرامش داشته باشم،فکرطلاقم،نمیدونم چیکارکنم؟؟لطفاکمک کنید
کنیم یه
تا این حد اذیتت میکنن؟
قبلا خیلی اذیت می کردن،حالاهم هر موقع می بینمشون استرس می گیرم
مشکلشون چیه؟
چه کاری میکنن که تا این حد بدت میاد
اینجوری خودتو اذیت میکنی سعی کن ندید بگیریشون و برات مهم نباشن و تو بحثاشون و حرفاشون خودتو قاطی نکنی و هیچیتم پیششون نگی
من تا میام یه ذره ازشون خوشم بیاد یه کار میکنن متنفر بشم مثلا دیروز خواهرشوهرم آش نذری پخته پیام داده به اندازه خوردن بچهات ظرف بده شوهرت بیاد آش ببره این پیامه آخه ادم عاقل و با شعور بده، یعنی غیر مستقیم گفته اولا خودت نیا دوما ظرف کوچیک بیار
وا ب خاطر خانواده ی همسرت میخای از همسرت جدا شی?..انقدر طلاق راحت و اسون شده?مگ قبل ازدواج ندیدیشون ک الان میخای ب خاطر اونا جداشی
اصلا یه جورین،فقط خودشونوقبول دارنوخودشونومی ببینن،توقع زیاد دارن از عروس،ازنظراوناعروس یعنی کلفت
منم دوران نامزدی اذیت شدم و همیشه از دیدنشون استرس میگرفتم ولی حالا کنار اومدم نمیشه که بخاطر اونا زندگی رو واسه خودم زهر کنم
البته الان هیچ اذیتی ندارن ولی حال نمیکنم باهاشون اما خیلی هم ذهنمو درگیرشون نکردم
اونا تا آخر عمر باهاتن تا وقنی شوهرت باهاته پس باید باهاشون کنار بیای
منم مثل شما بودم و هستم الان 9 سال ازدواج کردم .اوایل سعی می کردم ندید بگیرمشون. ولی باور کنید تو هر کاری مون دخالت می کردن. باور کنید کارارو تقسیم کرده بودن . یکیشون دخالت می کردن اعمال نظر اونم با وقیحانه ترین شکل ممکن. یکی شون از سر حسادت مسخره می کرد مادرش هم که انگار من رفته بودم تو کوچه به پسرشون چسبیده بودم انقد رفتارهای زشتی می کرد که من هر موقع می رفتم گریون بر می گشتم. تا دوسالگی اول زندگی خیلی خیلی تحمل کردم طوری که هر زمان فکر می کنم می گم خدایا چه صبری داشتم. الان یک سال باهاشون قطع رابطه تازه دارم زندگی می کنم.
قبل ازدواج دیدمشون،مامانم اولین بار که خواهراشودیدگفت من خواهراش ترسیدم،ولی من که هنوز بچه ولی عقل بودم،نوزده سالم بود،گفتم من که قرارنیست باخانوادش زندگی کنم،الان مثل پشیمونم،خیلی چشم بسته ازدواج کردم،
