خدایا آمدهام برای حال مردم کشورم دست به دامانت بگیرم و دعا کنم، برای خاطر دلهای بیقرار و سینههای داغداری که از تباهی و دردها گریختهاند و امیدشان به نگاه و دستان مهربان توست، ناامیدشان نکن خدا!
دلم گرفته از این روزهای سردی که هرثانیه داریم در آتش اضطراب ناگزیر آن میسوزیم و گرم نمیشویم، دلم گرفته از شرایطی که هست، از اینکه مردم کشورم را نا آرام و بیقرار میبینم و کاری از دستم ساخته نیست، از اینکه نمیشود پنهان کنم که چقدر ترسیده و چقدر بیتابم اینروزها.
خدایا درهای بسته مدارسم را که میبینم وقفل بردرهایشان وسکوت غمگینی که از این مدارس میاد و دیگر از های وهوی بچه های معصوم شهرم خبری نیست دلم مفشرد به تو میسپارم این عزیزان معصوم شهرم را
چقدر نیاز دارم بیایی و کنار گوشم آرام بگویی؛ نگران نباش، خودم درستش میکنم، خودم مراقب عزیزانت هستم، خودم حواسم به همه چیز هست، نگران نباش...
خداااا! رهایمان نکن میان اینهمه درد، ما بدون تو کودکان گم شده در دل شبهای تاریک یک بیابانیم؛ دستان ما را بگیر که میترسیم از سیاهی، دستان ما را بگیر...
