می تونی فکر کنی اینقدر براش مهم بودی که از قبل برات وقت گذاشته و عین ساعت خودتو اصلشو برات گرفته تا خوش حالت کنه . برخوردش تو لحظه ی هدیه دادن درست نبوده اما از اول انتخاب مکانتون اشتباه بوده . حالا هم فکر کن ببین برات هدیه نمی گرفت و با آرامش خاطر نگات می کرد و می گفت چقد خوشگل شدی و یه تبریک خشک و خالی می گفت بیشتر خوش حالت می کرد و متوجه می شدی برات ارزش داره ، یا اینکه واسه خوش حالیت تلاش کرده و هول شده... . آخه شوهرت که نیس که بگی از دوست داشتنش و ارزشی که براش دارم صددرصد مطمئنم چون منو واسه زندگیش انتخاب کرده حالا نتوست هدیه هم بده غمی نیست . اگه هم احیانا مطمئنی بدون ازدواج کردن هم چقد واسش باارزشی ، خب بازم همین کافیه ، دیگه چرا خودخوری می کنی ، آدمیزاده اشتباه می کنه . فقط بهش بگو برای من در درجه ی اول احترام مهمه . ارزش من به قیمت ساعته نبود ، به محبتی بود که باید خرج می کردی تا با عشق هدیه مو تقدیم کنی . بگو حس منفی که کارت بهم داد باعث شد نتونم از هدیه ات لذت ببرم . و ازش قول بگیر تکرار نشه . اما بعدش دیگه واقعا تمومش کن و بهش فکر نکن و پشیمونش نکن از هدیه گرفتنش . 😉